काेरोना कहर:- रमिते सरकार निरीह जनता

समाचार टिप्पणी

१२ चैत्र, काठमाडौं । कोरोना भाइरसको उन्मक्त रुपले विश्वब्रम्हाण्ड थर्कमान भएको छ । संसारका अधिकांश मुलुक यतिबेला लकडाउनको अवस्थामा छन् । दक्षिणी छिमेकी भारतले गत राति १२ बजेबाट तीनसाता लामो लकडाउन शुरु गरेको छ ।

भारतीय प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीले बाँच्नु नै पहिलो उपलव्धि हुने भन्दै यस्तो कठोर तर जरुरी निर्णय लिएको हिजो साँझ देशबासीका नाममा संबोधन गर्दा बताए । साथै, स्वास्थ्य नै सबैभन्दा ठूलो सम्पति हो भन्दै उनले अहिले कोभिड –१९ सँग लड्ने एकमात्र उपाय भनेको सेल्फ क्वारेण्टाइन हो भने । यस प्रयोजनका लागि उनले केन्द्र सरकारले १५ हजार करोड भारतीय रुपियाँको कोष खडा गरे ।

भारतीय प्रधानमन्त्री मोदीको यो घोषणाले नेपाली समाजलाई प्रत्यक्ष प्रभाव पार्छ । अहिले नेपालमा साताव्यापी लकडाउन घोषणा भएको छ । तर भारतीय प्रभावले कम्तिमा अरु दुईसाता लम्बिने दवावमा नेपाल परेको छ । तर नेपाल सरकारको तयारी भने शून्य प्राय नै छ ।

एक त हामीकहाँ कोरोना संक्रमण कति छ भन्ने नै थाहा छैन । सात आठ सय व्यक्तिको नमूना परीक्षण गर्दा दुईजनामा पोजेटिभ देखिएको भन्दै सरकार नआत्तिन मात्र आह्वान गर्दैछ । जबकी तीव्र गतिमा फैलिरहेको भारतबाट हुलका हुल नेपालीको कुनैपनि स्वास्थ्य परीक्षण भएको छैन । कदाचित तीमध्ये कसैलाई संक्रमण भएको रहेछ भने गुणात्मक असर देखापर्न सक्छ । यसबारे सरकारको ध्यान पुगेको देखिन्न ।

तर यहाँ कार्यरत चिकित्सकका लागि कुनै पीपीई अर्थात व्यक्तिगत सुरक्षाका साधन भने छैनन् । त्यसैले चिकित्सकले सकेसम्म कोरोना संक्रमण भएकाहरुलाई अन्यत्रै जान भन्ने गरेको गुनासो बढेको पाइन्छ ।निजी क्षेत्रका अस्पतालले त यति पनि गर्दैनन् । बिरामीको ट्राभल हिस्ट्री सुन्ने वित्तिकै छी छी दूर दूर गर्ने गरेका छन् ।

अर्कातिर हेर्ने हो भने नेपालमा कोरोना परीक्षण गर्ने अस्पतालकै अभाव देखिएको छ । कसैलाई कोरोनाको संक्रमण भएको शंका लाग्यो भने पत्ता लगाउने न त भरपर्दाे उपकरण नै छ अस्पतालसँग न पीपीई अर्थात पर्सनल प्रोटेक्टिभ इक्वीप्मेण्ट नै छन् चिकित्सकसँग । त्यसैले अस्पताल आएका कुनै बिरामीमा कोरोना संक्रमणको कुनै लक्षण देखियो भने चिकित्सक नै भागाभाग गर्नुपर्ने अवस्था छ ।

सरकारले कोरोना परीक्षणका लागि भनेर राजधानीमा छुट्याएको टेकुस्थित शुक्रराज ट्रोपिकल तथा सरुवा रोग केन्द्रमा दैनिक भीडभाड बाक्लो छ । तर यहाँ कार्यरत चिकित्सकका लागि कुनै पीपीई अर्थात व्यक्तिगत सुरक्षाका साधन भने छैनन् । त्यसैले चिकित्सकले सकेसम्म कोरोना संक्रमण भएकाहरुलाई अन्यत्रै जान भन्ने गरेको गुनासो बढेको पाइन्छ ।निजी क्षेत्रका अस्पतालले त यति पनि गर्दैनन् । बिरामीको ट्राभल हिस्ट्री सुन्ने वित्तिकै छी छी दूर दूर गर्ने गरेका छन् ।

सरकार भन्छ, सबै व्यवस्था मिलाएका छौं, आत्तिनु पर्दैन । तर बिरामीले भने त्यस्तो कुनै अनूभूति गर्न पाएका छैनन् ।आज मात्र नेपाली सेनाले पीपीई खरिदका लागि बोलपत्र आह्वान गरेको छ । हिजो मात्र सरकारले पीपीई आयातका लागि निजी क्षेत्रलाई आह्वान गरे बमोजिम यस्तो बोलपत्र आह्वान भएको छ ।

अरु बेला करोडौं अरबौंका खरिद विना टेण्डर मन्त्रीपरिषदको निर्णयबाट गर्ने सरकारले यत्रो महामारीका बेला खरिद प्रक्रियाको नौटंकी गर्नुले लगन पछिको पोतेको के काम भनेजस्तो हुने नै भयो । त्यतिबेलासम्म या त कोरोना कहर नै समाप्त हुन्छ वा रोगले भयावह रुप लिईसकेको हुन्छ ।

कोरोना भाइरस संक्रमण भएको पहिलो केस आजभन्दा दुई महिना अगाडि नै पत्ता लागिसकेको थियो । चीनको बुहानबाट आएका एकजना विद्यार्थीमा कोरोना पोजेटिभ देखिएको थियो । त्यसको दुई महिनापछि मात्र फ्रान्सबाट आएकी एक युवतीमा दोस्रो केस पत्ता लागेको हो । अनि मात्र सरकारको आँखा खुलेको देखियो । लामो समय चूप लागेर हात बाँधेर बसेका सरकारी पदाधिकारी दोस्रो केस सार्वजनिक भएपछि मात्रै तात्तिएका छन् । त्यसैले अहिलेसम्म अस्पतालमा काम गर्ने चिकित्सकका लागि पीपीईसम्मको व्यवस्था गरिएको थिएन । यो भन्दा गैर जिम्मेवारी के हुनसक्छ ?

हिजोसम्म जनताले मास्क खोजे, स्यानीटाइजर खोजे पाएनन् । जब हिजोबाट लकडाउन भयो तब मास्क र स्यानीटाइजर उत्पादन शुरु भयो । त्यस्तै जब संक्रमणका बिरामी देखिन थाले अनि मात्र किट, उपकरण र पीपीईको टेण्डर प्रक्रिया शुरु हुदैछ नेपालमा । अब सार्वजनिक खरिद प्रक्रिया पुरा गरेर कहिले सामान आईपुग्ने अनि कहिले उपचार शुरु हुने हो ? अरु बेला करोडौं अरबौंका खरिद विना टेण्डर मन्त्रीपरिषदको निर्णयबाट गर्ने सरकारले यत्रो महामारीका बेला खरिद प्रक्रियाको नौटंकी गर्नुले लगन पछिको पोतेको के काम भनेजस्तो हुने नै भयो । त्यतिबेलासम्म या त कोरोना कहर नै समाप्त हुन्छ वा रोगले भयावह रुप लिईसकेको हुन्छ ।

स्वभाविक छ, चिकित्सकले आपूm सुरक्षित नभएसम्म उपचार गर्न सक्दैनन् । निजी क्षेत्रका अस्पताल त केवल व्यापार गर्न खुलेका हुन् हाम्रा मुलुकमा । त्यसैले उनीहरुप्रति आक्रोशित हुनु भन्दा सरकारको लापरवाही र रमिते चरित्रलाई धिक्कार्नु उचित हुने छ । कोरोनाको आशंका भए तत्काल उपचार गरिने भनी देशका स्वास्थ्यमन्त्री भानुभक्त ढकालले धेरैपटक भाषण गरेका छन् ।

तर जनताले भने कुनैपनि रेस्पोन्स पाएका छैनन् । बोल्नका लागि मात्र बोलेका छन् सरकारी पदाधिकारीहरु । कुनैपनि नागरिकलाई परीक्षण मात्र गर्न सक्ने ल्याकत र हैसियत नभएको यो सरकारले भोलि महामारीको अवस्था आइलाग्यो भने के गर्ला ? त्यसै अनुमान लगाउन सकिन्छ ।