आश्वासनको पुलिन्दा हो – ओलीको भाषण

समाचार टिप्पणी

१३ जेठ, काठमाडौं । प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओली उखानटुक्कामा त माहिर छन् नै, उत्तिकै स्वप्नद्रष्टा पनि हुन् । चाहे घर घरमा एलपी ग्यासको लाइन पु¥याइदिने कुरा होस् वा ल्याण्डलक्ड कन्ट्रीले समुद्रमा पानी जहाज चलाउने होस्, गज्जबको सपना देखेका छन्, नेपाली जनतालाई बाँड्रछन् पनि ।

अहिले पनि उनको त्यो आदत उस्तैछ । कोरोना भाइरससँगको लडाईंमा उनले लकडाउनलाई सबैभन्दा अचूक अस्त्र बनाएका छन् । अर्थतन्त्र भन्दा मानवजीवन ठूलो हो भन्ने उनको थेगो नै भयो । तर लगभग साढे दुई महिनाको यो अवधि उनले यसै खेर फाले । न त मानवीय जीवन जोगाउनै सके, न संक्रमित संख्या घटाउने भरपर्दाे तयारी गरे । गरे त केवल मीठा भाषण र जनतालाई उही आश्वासन बाँडे ।

तर ओली भने आदत से मजबूर भने जस्तो आश्वान बाँड्दैछन् । सँगसँगै ओलीले काृेरोनासँगको लडाईं लामै समय जाने संकेत पनि गरेका छन् । अढाई महिनाको लकडाउनलाई कसरी उपयोगी र प्रभावकारी बनाइयो भनेर ओलीले कुनै पनि बिवरण दिन सकेनन् । बरु नयाँ स्वरुपमा लकडाउन लम्बिने संकेत चाहिँ गर्न उनी चुकेनन् । लकडाउनको बिकल्पमा कसरी जाने भनेर उनले भरपर्दाे आधारपत्र वा कार्ययोजना दिएनन् , केवल खोक्रा आश्वासनको पुलिन्दाका रुपमा यसलाई प्रयोग गरे ।

यही क्रमको निरन्तरता स्वरुप उनले हिजै देशवासीका नाममा लामै भाषण ठोके । फेरि पनि उनले आश्वासन र सपना बाँड्ने नै काम गरेका छन् । उनले कोरोनाको कहर हत्तपत्त नसकिने संकेत गरे । साथै, रोगप्रतिरोधी आचरण र जीवनशैलीमा बदलाव ल्याउनुपर्ने प्रवचन छाँटे । अब सरकारले सतर्कताका साथ आर्थिक क्रियाकलाप र विकास आयोजना सञ्चालन गर्ने जानकारी दिए ।

उनले आफ्नो भाषणमा अब यसो र उसो गरिनेछ भनेर लामै आश्वासन बाँडे । सधैं आश्वासन बाँड्न पल्केका ओलीप्रति जनताले कति भरोशा गरेका होलान्, त्यसको लेखाजोखा भएको छैन । यत्रो अवधिमा उनले निमुखा जनताका लागि बाँडेको आश्वसनले कसैको मुखमा माड लागेन । फेरि पनि कुनै लछारपाटो लाग्नेवाला पनि छैन । तर ओली भने आदत से मजबूर भने जस्तो आश्वान बाँड्दैछन् । सँगसँगै ओलीले काृेरोनासँगको लडाईं लामै समय जाने संकेत पनि गरेका छन् । अढाई महिनाको लकडाउनलाई कसरी उपयोगी र प्रभावकारी बनाइयो भनेर ओलीले कुनै पनि बिवरण दिन सकेनन् । बरु नयाँ स्वरुपमा लकडाउन लम्बिने संकेत चाहिँ गर्न उनी चुकेनन् । लकडाउनको बिकल्पमा कसरी जाने भनेर उनले भरपर्दाे आधारपत्र वा कार्ययोजना दिएनन्, केवल खोक्रा आश्वासनको पुलिन्दाका रुपमा यसलाई प्रयोग गरे ।

गर्नुपर्ने भन्दा गर्न नपर्ने काममा ओली सरकारको ध्यान केन्द्रित छ । पीसीआरबाटै वास्तविक संक्रमित पत्ता लाग्ने भइसकेपछि आरडीटीको नाटक किन मञ्चन गरिएको हो ? त्यसको जवाफ ओलीले हिजोको भाषणमा पनि दिएनन् । दिए त केवल झुठा र अपत्यारिला आश्वासन ।

तुलनात्मक रुपमा नेपालले कोरोनाविरुद्ध पूर्व तयारीको प्रशस्त समय पाएको थियो । तर ओलीले यो अवधिलाई आफ्नो सत्ता टिकाउने अस्त्रका रुपमा मात्रै प्रयोग गरिदिए । यस अवधिमा केही ल्याब स्थापना गरेको प्रसंगलाई गतिलै उपलव्धि मान्ने अवस्थामा उनी रहेका छन् । ल्याबको संख्या थपेपनि परीक्षणको दायरा भने बढाउन सकेनन् । अहिलेसम्म केवल ४५ हजारको हाराहारीमा पीसीआर गरिएको छ भने झण्डै ९० हजारको आरडीटी गरिएको छ । पछिल्ला दिनमा परीक्षण केही थपिएको छ, त्यसैले संक्रमित संख्या पनि बढेको पाइन्छ । गर्नुपर्ने भन्दा गर्न नपर्ने काममा ओली सरकारको ध्यान केन्द्रित छ । पीसीआरबाटै वास्तविक संक्रमित पत्ता लाग्ने भइसकेपछि आरडीटीको नाटक किन मञ्चन गरिएको हो ? त्यसको जवाफ ओलीले हिजोको भाषणमा पनि दिएनन् । दिए त केवल झुठा र अपत्यारिला आश्वासन ।

भारतसँगको नाकालाई जतिसुकै टाइट गर्छु भन्दा पनि त्यो सक्ने अवस्था थिएन । किनभने आउनेहरु आखिर नेपाली नागरिक थिए । बरु ओली सरकारले आउनेहरुको लागि राम्रो क्वारेन्टाइनकाे व्यवस्था गर्न सक्थ्यो । गनुपर्ने पनि त्यही थियो । पर्याप्त मात्रामा किटहरु ल्याएर सबै नाकाबाट नेपाल भित्रनेहरु सबैको आरडीटी र पीसीआर टेस्ट गर्न सकिन्थ्यो तर ओली प्रशासन यो मामलामा नराम्ररी चुक्यो । संक्रमण फैलाउने र उत्पादन गर्ने सुपर स्प्रेडर नै बने क्वारेण्टिन स्थलहरु । चाहे नरैनापुरको कुरा गरौं वा अन्यत्रको सबैतिर अव्यवस्थित र नाजुक अवस्थामा क्वारेन्टाइन सञ्चालन भइरहेका छन् । भेडाबाख्रा जस्तो कोचिएर बसेकाहरुमा संक्रमण व्यापक हुनु स्वभाविक हो । ओलीको भाषणले यी मूलभूत विषयमा कुनै ठोस कार्यक्रम दिएन ।

२ प्रतिशत अर्थात, दुई लाखको मात्र परीक्षण हुन्छ । यो पर्याप्त हो त ? अवश्य पनि होइन । ओलीले यस्ता हावादारी कुरा किन गर्छन्, वा उनलाई यस्ता बकमफुसे सल्लाह कस्ले दिइरहेको छ ? भोलि खाडी लगायत अन्य मुलुकबाट कति कामदार स्वदेश फर्कंदैछन् भनेर यकिन तथ्याङ्क नआइकन प्रधानमन्त्रीले हावादारी गफ किन गरेका हुन् भन्ने प्रश्न उठ्नु स्वभाविक छ ।

भारतमा कोरोनाको महामारी व्यापक छ, त्यसैले उताबाट आउनेमा संक्रमणको जोखिम बढी रहने कुरा स्वभाविक हो । त्यसैले सरकारले नेपाली नागरिकलाई सुरक्षित र व्यवस्थित गर्न आवश्यक उपाय किन अबलम्बन गरेन वा गर्न रुचि देखाएन भन्ने कुरा महत्वपूर्ण हो । आएकाहरुको पीसीआर गरेर क्वारेन्टाइन वा आइसोलेसनमा राख्ने प्रबन्ध मिलाएको भए अहिलेको जस्तो भयाभह अवस्था बन्ने थिएन । ओलीले कुल जनसंख्याको २ प्रतिशतको मात्र परीक्षण गर्ने लक्ष्य भएको उद्घोष गरे । तर विदेशबाट आएकाहरुको संख्या हेर्ने हो भने २ प्रतिशत अर्थात, दुई लाखको मात्र परीक्षण हुन्छ । यो पर्याप्त हो त ? अवश्य पनि होइन । ओलीले यस्ता हावादारी कुरा किन गर्छन्, वा उनलाई यस्ता बकमफुसे सल्लाह कस्ले दिइरहेको छ ? भोलि खाडी लगायत अन्य मुलुकबाट कति कामदार स्वदेश फर्कंदैछन् भनेर यकिन तथ्याङ्क नआइकन प्रधानमन्त्रीले हावादारी गफ किन गरेका हुन् भन्ने प्रश्न उठ्नु स्वभाविक छ ।

कोरोनाकै त्राश देखाएर अब सधैं जनतालाई घर भित्रै थुनेर राख्ने कुरा सम्भव छैन । अमेरिकालगायत युरोप र छिमेकी भारतले पनि अब सामाजिक दूरी कायम राख्दै आर्थिक गतिविधि अगाडि बढाएका छन् । नेपालमा त अझै नाजुक अवस्था छ । सानो अर्थतन्त्रलाई लामो समय यतिकै छाड्ने अवस्था छैन । दैनिक ज्यालादारी गरेर परिवार पाल्नेलाई कस्तो अवस्था आएको होला ? सत्तामा बसेकाहरुलाई थाहा नहुन सक्छ । त्यसैले अब जनजीवन सामान्य बनाउनेतिर हामी पनि जानै पर्ने अवस्था छ । तर प्रधानमन्त्री ओलीले त्यसको ठोस आधार र कार्ययोजना प्रस्तुत गरेका छैनन् । तर अझै पनि उनी यसो गरिनेछ र उसो गरिनेछ भनेर फलाक्दै छन् । गरिने भन्दा पनि अब एक्सनमा गरेर देखाउने बेला हो । अब हरेक पल सरकार एक्सनमा अब्बल देखिने बेला आइसकेको छ ।

ओली सरकारले भर्खरै मात्र नीति तथा कार्यक्रम संसद्बाट पास गराएको छ । लगत्तै पर्सि जेठ १५ मा आगामी आर्थिक वर्षका लागि बजेट आउँदैछ । जनतालाई फोस्रा आश्वासन दिने भन्दा बजेटमार्फत राहतको प्याकेज दिने काम गर्दा मात्रै जनतामा उत्साह थपिएला । त्यस दिशामा भने ओलीले कुनै काम गरेको देखिंदैन । मात्र स्वार्थ सिद्ध हुने हतियारका रुपमा परिस्थितिलाई दुरुपयोग गरेको छ । त्यसैले जनतालाई केन्द्रमा राखेर मात्रै बजेट ल्याउने काम हुन्छ की हुँदैन, त्यो हेरेर मात्रै ओलीका आश्वासनलाई परीक्षणको कसीमा राख्न सकिन्छ ।