मेरो पुस्तकालय

♦ हरिप्रसाद काफ्ले” शैव “

पुस्तकालय कसलाई मनपर्दैन !
सृष्टिको आरम्भमै बुद्धिको निर्माण भएको हो
बुद्धि ज्ञानको भण्डार हो
ज्ञान ऊर्जाको स्रोत हो
ऊर्जा जीवनको आधार हो
जीवन यो संसारका सबै तत्वहरूको समष्टि हो ।

अरुणोदय विशाल पुस्तकालय हो मेरो
सिन्दुरे- सुन्दर फूल जस्तो
आकाशमा पाकेको रातो फल जस्तो
सम्पूर्ण वेद पुराण रातो कपडामा बेरे जस्तो
देखेर त्यो
उडे टिप्नलाई केशरीनन्दन हनुमान
यति ठूलो ज्ञान विज्ञानको पूर्ण भण्डार
मुखमा राखे एकैछिन् ती हनुमान
अब को गर्छ हनुमानको ज्ञानको अनुमान !

गुराँससँगै फुलेका मेरा हिमालय
उत्तर भित्ताका ती मेरा पुस्तकालय
महाकविका निवन्ध संग्रह र शाकुन्तल जस्तै
लेखनाथका ऋतु विचार र तरुण तपसी जस्तै
राष्ट्र्कविका राष्ट् निर्माता र गौरी जस्तै
सजिएका छन् आँखाभरि दराजहरुमा !

डाक्टर प्राध्यापकका गहन ठेलीहरू जस्ता फाँटहरू
मेरा पुर्खा जस्ता यी ठूला रुखहरू
हजुरआमा जस्ता यी बाटाहरू
ऋषिमुनिका जस्ता यी चराका आवाजहरू
सबै मौसममा मुस्काइरहने यी पहाडहरू
मेरो घर वरिपरिका भित्ताहरूमा
यसरी खुला दराजभरि सजिएका छन् !

दैनिक साप्ताहिक र मासिक पत्रिकाहरू
चर्चित आधुनिक र उत्तराधुनिक कविहरू
मेरा करेसावारीका गमलाभरि फुलेका छन्
घर छेवैमा छन् प्रशंसाका तलाउहरू
ढकमक्क फुलेकै छन् प्रशंसनीय कमलहरू
तर पन्छाउन सक्नुपर्छ कमल पाउन काँढेघारीहरू
यसरी हेरिरहेछन् समालोचनाका वादहरू !

अटाई नअटाई खाँदिएका छन् यी दराजहरू
हरेक मौसमले सफा गरेका दराजहरू
भरिन्छन् समसामयिक दर्शनहरूले
फ़ेसबुकभन्दा प्रिय लाग्छन् यी मेरा दराजहरू
मुन्टो बंगाई बंगाई हेरिरहन्छु पुस्तकालयका यी दराजहरू !!

म जहाँ जाऊँ शान्त मन हुनुपर्छ एकैछिन्
लामो सास तानेर आँखा बन्द हुनुपर्छ एकैछिन्
बन्द आँखा खुल्नासाथ ती दराजका ढोका पनि खुल्छन्
खुलेका दराजसँगै सबै भावहरू सररर ती पानाहरूमा भुल्छन् !

हाल : बोष्टन, अमेरिका