जगत नै हँसायौ मलाई रुवायौ

अन्जु सापकोटा “अनु”
            बर्दिया

जगत नै हँसायौ मलाई रुवायौ
तिमीले त यो मन दुखाई रुवायौ !!

बन्यौ आत्मघाती भरोसा रहेन
वचनले निशाना लगाई रुवायौ !!

सबैको नजरमा नजाती भएँ म
बिना अर्थ दोषी बनाँई रुवायौ !!

पुकारे पीडाले सधैं छाती पोल्दा
यो नाता तिमीले छुटाई रुवायौ !!

चढाएर डाली ढलाएर वृक्ष
बगरमा मुढा झैँ लडाई रुवायौ !!