क्षण भङ्गुरता

यहाँ बाटो फराकिलो पार्नेहरु कै
मन साँघुरिएको हुन्छ ।
अरुलाई अर्ति र उपदेश बाँडनेहरुको मन नै
चरम आर्थिक अभाव र समाजिक दवावका कारण
उत्पन्न बाध्यता र बिवशताको भूमरीमा
चाउरिएको र साँघुरिएको हुन्छ ।।

कालोलाई सेतो र हरियोलाई रातो
बनाउनेहरु कै बोलाबाला भएको तिम्रो शहरमा
निर्जिव अस्थिपञ्जरका रुपमा रहेका घरहरु बिस्तारै
बिस्तारै बाक्लिदैं जान थालेका देखिन्छन् ।
सजिवताका धरोहरका रुपमा रहेका
मानवीय आचरण र सम्बन्धहरु भने
बिस्तारै बिस्तारै पातलिदै जान थालेका देखिन्छन् ।।

हिजो सँगै खाएको, हिँडेको, पढेको
एउटै कुवाको पानी अञ्जुलीमा खाएर बढेको
सँगै गोठाला र खेतालमा रमाएको
गाँउमा आफ्नो बेग्लै प्रभुत्व जमाएको ।
असाध्यै मिल्ने, अति नै मिलनसार देखिने
मेरो साथी आज अचानक, अनायासै
सफलताको सिढीं चढेको देख्दा खुशी लाग्छ
सँगै उ भित्रको हिजोको मानवीयता मरेको देख्दा
लाग्छ उ भित्रको मित्रता र आत्मियताका ठाउँमा
उम्रिएका क्षणिक उपलब्धिले
स्थान जमाएर बसेको छ ।।

उसलाई भौतिक संसारका सबै थोक
मेरै हो भन्ने भान परेको छ ।
आफु जन्मिएको, हुर्किएको
आफ्नो सुन्दर गाँउ छोडेर अहिले
उ अनकन्टार शहर तिर झरेको छ ।
म त्यही गाँउको कान्लामा बसेर एकटकले हेरिरहेको छु
पर क्षितिजमा देखिने काबेलीको किनारामा सधैं झै
आज पनि एउटा मानव लास जलेको छ
क्षण भंगुरताको एउटा गतिलो उदाहरण
आजको जिँउदो मानव सामु पस्किरहेको छ ।।

जीवन एक बगिरहने बक्रावति नदी न हो
अभाव र दवावमा खोजिएको मात्र क्षणिक सुखभोगको
एक काल्पनिक अनूभुति न हो ।
ज्यूँनु र मर्नु बीचको समयको ब्यवस्थापन गर्ने
एक सांसारिक क्षणिक सुख भोग मात्र हो ।
अर्काको धेरै देख्ने र आफुलाई अभावै अभाव लेख्ने
मानव निर्मित धनी र गरिब शब्द संयोजन गर्ने
सेतो कलम भित्र भरिएको दुई थोपा कालो मसी हो ।।

दमक, झापा
माघ १०, २०७७