भावुकतामा रुमल्लिएका ओली

नेपाली कम्युनिष्ट आन्दोलनले बनाएको गौरवशाली उचाईमा बिस्तारै क्षयिकरण हुँदै जान थालेको छ । हिजो सिंगो मुलुकको नेतृत्वको बागडोर सम्हाल्न सफल भएको नेकपा आफ्नै गलत कार्यशैली र गलत आचरणका कारण जनतामा मुख देखाउनै नसक्ने अवस्थामा आईपुगेको छ ।

नेकपा एमाले र नेकपा माओवादी केन्द्रसम्म हुनुमा अदालतको बाध्यकारी निर्णय मान्न सकिने अवस्थालाई समेत माथ गर्दै अब नेकपा एमाले खिईदै खिईदै खनाल-नेपाल पक्ष र ओली पक्षमा सीमित भएको छ । आँखा अगाडिको यथार्थतालाई आत्मसात गर्न नसक्ने र भोलीका लागि पार्टी संगठनको जगेर्ना गर्न नसक्ने केबल आफ्नै कुर्सीका लागि मात्रै मरिहत्ते गर्ने लम्पसारवादी प्रवृत्तिका कारण नेपालमा कम्युनिष्टहरुको एकछत्र शासन गर्ने चाहनामा तुषारापात मात्रै परेको छैन, जनताको अभिमतसहितको ५ बर्ष सरकार चलाउने अवसर पनि ३ बर्ष समेत पुरा हुदाँ नहुँदै चकनाचुर भएको छ ।

जनताको आशा, भरोषा र विश्वास जितेर सरकार निर्माणको अवस्थासम्म आईपुग्नु राजनीतिक दलका लागि चानचुने कुरा होईन । एउटा क्रियाशिल राजनीतिक दललाई जनताको विश्वास तब मात्र प्राप्त हुन्छ जब उसले जनताको भरोषा जित्न सक्छ, बिश्वास जित्न सक्छ । आम जनताको मन भित्र बस्न सक्छ ।

जनताको पक्षबाट गरिने लामो समयको परीक्षणपछि मात्रै कुनै पनि राजनीतिक दललाई जनताले पूर्णरुपमा विश्वास गर्छन्, जनमत प्रदान गर्छन र सरकारमा पुर्याउँछन् । तर जब जनताले दिएको मताधिकारको दुरुपयोग गर्दै राजनीतिक दलहरु मैमत्ता भएर निस्किन्छन्, त्यसपछि जनताको पुनः विश्वास र भरोषा जित्न लामो समय कुर्नु पर्ने हुन्छ । यसको प्रत्यक्ष उदाहरण नेपालमा दुई दुई पटक बहुमत प्राप्त गरिसकेको नेपाली कांग्रेसलाई हेर्दा स्पष्ट हुन्छ ।

मानिसले चाह्यो भने आफुलाई हिडदा ठेस लागेको ढुंगालाई पनि आफ्नो घरको मन्दिरमा लगेर राखेर भगवान बनाउन सक्छ, अनि चाह्यो भने घरमा बर्षौ देखि पितापुर्खाले पूजा गरेर राखेको शालिग्रामलाई पनि मट्याङ्ग्रो बनाएर फाल्न सक्छ । यी दुबै कुराको उदाहरण अहिले निवर्तमान प्रधानमन्त्री ओलीसँग मेल खान्छन् ।

नेपालमा वर्तमान कम्युनिष्ट पार्टीको सरकार अपदस्थ हुनुमा भित्री बाहिरी क-कसको खेल छ ? त्यो पर्दा भित्रको कुरा भयो । तर नेपाली जनताले स्पष्ट रुपमा पर्दा अगाडि देखेको नौटंङ्गी भने आफु भित्रैको जुँघाको लडाई हो भन्ने आम नेपाली नागरिकहरुको बुझाई रहेको छ । राजनीतिमा सधैं उपयोगिताको ह्रास नियम मात्रै लागू हुँदैन भन्ने कुरा बुझ्न ढिलाई गर्नु नै ओली सरकारको बहिर्गमनको एउटै मात्र दर्बिलो उदाहरण हुनसक्छ ।

आफुलाई सहयोग गरुञ्जेल काखी च्याप्ने, आफुलाई असहयोग हुन थाल्ने बित्तिकै भित्तामा पुर्याउने गरी धकेल्ने परिपार्टीले निवर्तमान प्रधानमन्त्रीलाई अहिलेको अवस्थामा ल्याई पुर्याएको स्वयं नेकपा एमालेकै नेताहरु बताउँछन् । जनताका बिषयमा भन्दा नितान्त आफ्नो कुर्सीका लागि मरिहत्ते गर्दा संभवत अब कहिल्यै त्यो कुर्सीमा पुग्न नसक्ने गरी पछारिएको छन् एमालेका अध्यक्ष समेत रहेका निवर्तमान प्रधानमन्त्री केपी ओली ।

जसरी हिजो आफैले हुर्काएको, बढाएको, आफैले कम्युनिष्ट स्कूलिङ्गमा पढाएको दीपक मनाङ्गगेलाई चिन्दिन भने । त्यसरी नै भोली ओलीले महेश बस्नेतलाई चिन्न छोडने छन् । दिमागले बिस्तारै काम गर्न छोडेपछि हिजो आफैले भत्काई देउ धरहरा र पुरीदेउ रानी पोखरी भनेकै स्थानतिर एक्लै बर्बराउँदै हिडन थाल्नेछन् । जनताले यी त कुनै बेलाका दुई तिहाई होल्डर प्रधानमन्त्री हैनन र ? भनेर भन्न थाल्नेछन् ।

जीवनमा कहिल्यै पनि छोडन नपरोस भनेर अति जतनसाथ जोगाएर राखेको कुर्सीमा एकाएक धमिराले खाएर पोचो र कामै नलाग्ने बनाएपछिको आर्तनादमा पुर्व प्रधानमन्त्री केपी ओली अझै धेरै बेहोसीका गीतहरु गुनगुनाउन थाल्नेछन् । संभवत त्यतिबेलासम्म बाग्मतीमा धेरै पानी बगिसकेको हुनेछ ।

ओलीका आर्तनादयुक्त बेहोसीका भावुक गीतहरुले उनलाई कलाकारको उपल्लो दर्जा प्राप्त हुनेछ । बालुवाटारबाट बालकोट पुग्दै गर्दा रन्थनिएको मगजलाई समयमै नियन्त्रण नगर्ने हो भने यसले निकट भविष्यमै बिकराल रुप लिन सक्ने कुरा स्वयं जनताका प्रतिनिधिहरु नै संसदमा बताउन थाल्नुले ओलीलाई पार्टी पंङ्तिले केही समय कुल बनाउनै पर्ने अवस्था देखिन्छ ।

समयले मानिसलाई दुःख, पीडा र समस्याहरु मात्रै छोडेर जादैन, अनेकौं अनुत्तरित प्रश्नहरुको समेत उत्तर दिएर जान्छ । जसले यसलाई जीवनमा अघि बढने उपायको रुपमा लिन्छ, उसले अझै धेरै उन्नति र प्रगति गर्छ । तर जसले यसलाई समस्या र उल्झनको रुपमा मात्र लिन्छ उ यही समस्या र उल्झनकै वरिपरी रुमल्लिरहेको हुन्छ । मानिसले चाह्यो भने आफुलाई हिडदा ठेस लागेको ढुंगालाई पनि आफ्नो घरको मन्दिरमा लगेर राखेर भगवान बनाउन सक्छ, अनि चाह्यो भने घरमा बर्षौ देखि पितापुर्खाले पूजा गरेर राखेको शालिग्रामलाई पनि मट्याङ्ग्रो बनाएर फाल्न सक्छ । यी दुबै कुराको उदाहरण अहिले निवर्तमान प्रधानमन्त्री ओलीसँग मेल खान्छन् ।

ओलीका यस्तै बकमफुसे गफहरु दोहोरिरहने हो भने अहिले ओली बा’ भनेर अडकिरहेका आफ्नै भनिएका र आफ्नै ठानिएका सहयोगीहरु पनि फुत्त मुलढोकाबाटै निस्किएर अन्यत्रै बसाई सर्न जान्छन् । भावुकतामा बगेर सधैं संगठनमा आफुमात्रै जान्ने र अरुलाई भुसुना जत्तिको मात्रै ठान्ने परिपार्टीले ओलीलाई निकट भविष्यमै न थापाथलीको न बालकोटको बनाउने कुरा अब स्वयं एमाले नेताहरु नै खुलेरै भन्न थालिसकेका छन् ।