राजनीतिक पार्टीहरु देश विकासमा चुक्दै

नेपाली राजनीतिलाई नियालेर हेर्ने हो भने नेपालका कुनै पार्टीहरुले सही दिशाबोध गरेको पाइँदैन । राजनीतिक पार्टीहरुकै कमजोरीका कारण देशले विकासमा लय लिन नसकेको हो । उनीहरुले न विकासका स्पष्ट मोडल बनाउन सकेका छन् न बनाएका योजना कार्यान्वयन गर्न सकेका छन् । यसले विकासको गति त्यसै धर्माउँदै गएको छ । ठूला राजनीतिक पार्टीहरुले विकासमा जुन स्पष्ट बाटो कोर्नुपर्ने हो त्यसमा चुक्दै आएका छन् ।

नेपालको राजनीतिक इतिहासमा नेपाली कांग्रेसले खेलेको महत्वपूर्ण भूमिका नेपाली जनतालाई विदितै छ । यति हुँदा हुँदै पनि पछिल्लो समय नेपाली कांग्रेसले लोकतन्त्रिक पद्धतिको रक्षा गर्न चुक्दै गएको हो कि भन्ने अवस्था आएको छ । कांग्रेसले पार्टीभित्रको आन्तरिक लोकतन्त्रलाई पनि कायम गर्न सकेको छैन । अहिले कांग्रेसभित्र आन्तरिक प्रतिस्पर्धा नभएर गुटगत प्रतिस्पर्धाले समग्र पार्टी पंक्ति नै आक्रान्त छ । त्यसले निम्ताएको परिणामको पार्टीले लेखाजोखा गरेको भने पाइँदैन । पार्टी संरचना निमार्णमा कसको कति योगदान छ मूल्यांकन गर्ने परिपाटी पटक्कै छैन । नेताहरु खाली गफ लडाउँदै हिँड्ने, चाकडी , चाप्लुसी, नातावाद र कृपावादमा सीमित रहेको पाइन्छ ।

नेकपा एमाले, माओवादी, नेकपा एस, राप्रपा, सबै पार्टीको गतिविधि केबल अनुहार प्रदर्शनमा केन्द्रित रहेका छन् । पहिले आर्थिक रुपमा कमजोर र सामान्य जीवन जिउने नेताहरुको अहिले आर्थिक हैसियत परिवर्तन भएको छ । उनीहरुका काठमाडौंमा आलिसान घर छन्, चिल्ला गाडी छन् । छोराछोरी महँगा विद्याय तथा कलेजमा पढाएका छन् तर जनताको जीवनस्तर झन् झन् गिर्दै गएको छ । पार्टीका नेताहरु काम के हो ? पेशा व्यवशाय के हो ? कहाँबाट चिल्ला गाडी चढने सम्पति आर्जन भयो ? छोराछोरी विदेशी विश्वविद्यालयमा के खर्चले अध्ययन गरेका छन ? यावत प्रश्नहरुको उत्तर कतैबाट पनि आउँदैन । नेपाली जनताले यी कुरा हेरेर बसिरहेका छन् ।

राजनीति समाज रुपान्तरणका लागि हुन पर्नेमा केवल शक्ति आर्जन गर्ने माध्यमका लागि भएको मात्र पाइयो । शक्ति आर्जन केका लागि भन्दा अन्तत्वगत्वा समाजमा रोबरवाफ देखाउने माध्यम भयो । पैसा के का लागि भन्दा गरिब जनतालाई आश्वासन बाढने भोट बटुल्नका लागि मात्रै भएको पाइयो । राजनीतिमा सेवाभाव हराँउदै गएको छ ।

अब नेपालमा युवाहरुले राजनीतिक दलका गतिविधिहरु, पार्टी कार्यकर्ताका गतिविधिहरुलाई गम्भीर रुपमा नियालेर हेर्ने, प्रश्न उठाउने र चनाखो बन्नुपर्ने अवस्था आएको छ। राजनीतिको विक्रित अवस्थाका कारण राजनीतिकको आडमा काम नगरी खाने प्रवृत्ति हावी भएको छ । समाजमा लुट, चोरी, डकैती, हत्या , हिंसा अप्रक्ष्यक्ष अप्रत्यक्षरुपमा राजनीतिक संलग्नतामा हुने गरेका छन । देशको अर्थतन्त्र भने युवाको विदेश पलायनबाट नै धानिएको छ।

राजनीतिमा अस्वस्थ्य प्रतिस्पर्धा भएको पाइन्छ । वैचारिक छलफल नभई महाधिवेशन हुने गर्दछ । आलोचनात्मक चेत सबै कार्यकर्तामा छ तथापि व्यक्त गरेको पाँइदैन । पार्टीमा रहेका यस्ता गलत प्रवृतिलाई तल्लोस्तरबाटै रोक्न जरुरी छ । नेता आउँदा कार्यकर्ता देखाउने प्रवृतिले पनि गलत संस्कृतको विकास गरेको छ ।

नेपालमा विकास भएको संस्कृति भनेको भाषण गर्ने संस्कृति हो । वैचारिक बहसभन्दा पनि अर्कोलाई तल्लोस्तरको गालीगलौज ग रेर नेता बन्ने खराब परिपाटी विकसित भएको छ। स्व च्छ प्रतिस्पर्धा भएन भने वैचारिक विचलन आउँछ । अहिले नेताहरुमा वैचारिक विचलन आएउँदै गएको छ।अहिले गाउँगाउँमा नेता जाँदा मेलापातो छोडेर नेताको पछि लागेको अवस्था छ । यस्तो चाकरीबाजले गर्दा समाजमा जनताले दुःख दुख पाइरहेका छन्
।
नेपाली जनता राजनीतिको गलत पक्षका कारण निराशामा छन । नेपालमा विकासको वाधक नेपाली जनता नभएर यहाँका नेता , नेतृत्व, गर्ने शक्तिहरु देखिएका छन्। नेता बन्नका लागि योग्यता भनेकै ढाँट, छलकपट, भष्ट्रचार , अनैतिकता , व्यभिचारी भएको छ यस्ता पात्र र प्रवृतिलाई समाजबाट रोकेर सभ्य असल नैतिक , चरित्रवान लाई नेतृत्वमा पुर्याउनु पर्दछ ।

राजनीतिक क्षेत्र योजना, लक्ष्य, उदेश्यसहित स्पष्टरुपमा अगाडि बढेमा आगामी दिनमा नेपाली जनताले साथ सहयोग अवश्य गर्ने छन । वैचारिक अभियानको शिलशिलामा चाहे जहाँसुकै विचारप्रवाह गरोस् उसको मूल्यांकन गर्न पर्दछ । असल नेतृत्वको खोजीमा नेपाली जनता रहेका छन् ।