आश्वासन मात्रै दिने उम्मेदवारले मुटु दह्रो बनाएर आउनूः गिरीघाटवासी

२३ वैशाख, सुर्खेत । स्थानीय तह निर्वाचनका लागि विभिन्न राजनीतिक दलले प्रचारप्रसारलाई तीव्र पारिरहेको बेला बरहताल गाउँपालिका २ गिरीघाटवासीलाई भने निर्वाचनको रौनकले छोएको छैन । उनीहरूलाई निर्वाचन आउनुभन्दा नआएकै बेस लाग्छ । २०७१ गएकोे बाढीले घरबारविहीन भएको नौ वर्ष बित्यो । अहिले पनि अभावै अभावमा गुजरा चलाइरहेका उनीहरूलाई नेताको आश्वासनप्रति विश्वास लाग्दैन ।

स्थानीय, प्रदेश र संघ सरकारले बसाइ व्यवस्थापन गर्छ कि भन्ने आशैआशमा नौ वर्ष बिते पनि कसैले वास्ता नगरेको इमान नेपालीको गुनासो छ । २०७१ आएको बाढीले बुबाआमा र भाइ गुमाएँ,’उनले भने, ‘बस्ने कतै नभएपछि जंगलको बिचमा बआएर बस्यौँ । सरकारले केही राहत दिन्छकी भन्ने आशमै नौ वर्ष बित्यो । हाम्रा दुःख कसैले हेरेन ।’

इमानजस्तै करिब दुई सय घरपरिवारको बेदना उस्तै छ । घरबारी बग्यो । थातथलो गुम्यो । जेनतेन ज्यान जोगाए पनि बाढीबाट बाँचेकाहरूलाई अहिले पनि मृत्युसँग संघर्ष गर्दै बाँच्नुपरेको छ । ओत लाग्ने घर छैन । पाइला टेक्ने जग्गा जमिन छैन । शिक्षा, स्वास्थ्य, खानेपानी विद्युतको पहुँचबाट टाढा छन् । साँझबिहानको छाक टार्न दिनभरि खोलामा गिट्टी बालुवा निकाल्दै आफू र परिवार पालिँदै आएका छन् । बिहानबाट साँझसम्म पनि खोलामा हातका नङ्ग्रा खियाउँदा पनि पेटभरि खान पुग्दैन । चुनावका बेला नेताले निकै आश्वासन देखाए पनि त्यो पूरा नभएर गफमै सीमित राख्ने गरेको उनीहरुको गुनासो छ ।

चुनावका बेला खुबै आश्वासन बाँड्छन्, अहिलेको चुनावमा पनि आश्वाससन बाँड्दै हिँडे पनि आफुहरू नपत्याउने बसीदेवि नेपाली बताउँछिन् । ’पहिलेको चुनावमा गफमा झुक्कियौँ,’ उनले भनिन्, ‘अब कुनै पनि आश्वासन सुनिँदैन, ठूला आश्वासन देखाउनेलाई उल्टै लखेटिन्छ । ठूला आश्वासन छाट्ने नेताले मुटु बलियो पारेर आए हुन्छ ।’

सोही ठाउँकै रुपलाल विकको पनि वेदना उस्तै छ । गिरिघाटमा बस्न थालेको नौ वर्ष भयो । दिउँसोकोे उखरमाउलो घाममा च्यातिएको पालबाट तातो बाफ शरीरमै ठोकिने गरेको उनको भनाइ छ । ’गर्मी समयमा घाम र लामखुट्टेले सताउँछ । चिसो समयमा कठ्याङ्रिदो जाडोले सताउँछ । हामी बाँचेर पनि मरिरहेका छौँ,’ विकले भने । इमान र बसीदेवीको जस्तै उनलाई पनि साँझ बिहानको गर्जो टार्न हम्मेहम्मे छ । खोलामा गिट्टी बालुवा निकालेर गुजरा चलाउने गरे पनि अहिले खोला टिपर ट्याक्टले खाली गरेको उनी बताउँछन् । ’पहिले खोलामा गिट्टी बालुवामा हातका नङ्ग्रा खियाएर परिवार पाल्थ्यौँ त्यही पनि अहिले डोजरले खोसेको छ,’उनले भने ।

नौ वर्षअघि विस्थापित भएका सुर्खेतका करिब एक हजार ४५ परिवार बाढीपीडितको अवस्था अहिले पनि उस्तै छ । समय बदलिए पनि अवस्था उस्तै छ । अहिले स्थानीय, प्रदेश र केन्द्र गरी तीन तहका सरकार छन । तर, बाढी पीडितको पीडा सुनेको नसुन्यै गरेका छन् ।

गिरिघाटस्थित छाप्रोमा बस्ने ३२ वर्षीया बसीदेवी नेपाली साँझबिहानको छाक टार्न घाँस काट्ने क्रममा रुखबाट लढेर घाइते भइन् । घाँस बेचेर पाँचजना परिवारको पालनपोषण गर्ने बसीदेवीलाई अहिले हिँड्डुलमा निकै समस्या भइरहेको छ ।

अहिले दिनभरि घरमै बसेर दिन बित्ने गरेको उनी बताउँछिन् । सुकुमाया बिटालुको समस्या पनि उस्तै छ । सरकारमा रहेका व्यक्तिहरू प्रति उनको ठूलो आक्रोश छ । ’खोलामा गिट्टी कुटेर खाने पेसा पनि डोजरले खोसियो । भनेको बेला रोजगारी पाइँदैन। गिटी कुटेको पैसाले एक छाकमात्रै खान पुग्छ,’ सुकुमाया बिटालुले आक्रोश पोखिन्, ‘लालाबाला बिरामी पर्दा उपचार छैन । चाहेर पनि स्कुल पठाउन सकेकी छैन । भोग्ने नभोग्ने समस्या हामीले झेलेका छौं । अहिले चुनावमा नेताहरूले अनुहार नदेखाए पनि हुन्छ ।’

२०७१ सालको बाढीले पुर्ण क्षती भएकाहरुको तीन लाख रुपैँया प्राप्त गरिसकेको आर्थिक मामिला तथा योजना मन्त्री बिन्दमान बिष्टले बताए । ०७१ को बाढीबाट प्रभावित सुर्खेतका पूर्ण क्षति भएका सम्पूर्णलाई तीन लाख रुपैयाँ पाइसक्नुभएको छ,’उनले भने । अहिले यहाँ गिरिघाटमा थापाडेरा, सिस्नेरी र हरिहरपुरबाट ६५ घरधुरीको बसोबास छ ।