जनताले व्यवस्थाको विकल्प खोज्न सक्छन्  

अहिलेको वर्तमान परिवेशलाई मुल्यांकन गर्ने हो भने मुलुकमा व्यवस्था परिवर्तन हैन, केही नेताहरुको अवस्थामा परिवर्तन भएको छ । जनताले नूनसम्म सजिलो गरी खान नपाईरहेको अवस्थामा नेताहरु नै सेटिङ्गमा सून तस्करी गर्न व्यस्त छन् । महंगीको मारले जनताको गर्धन छिनालीसक्दा पनि उपचारको वैकल्पिक बाटो खोज्न नसक्ने बज्रस्वाँठहरुले केबल सत्ता टिकाउने र अर्कोपक्षको सत्तोसरापमा दिन बिताउने भन्दा अर्को कुनै माखो मार्ने काम गर्न सकेको देखिदैन ।

केवल आफुलाई, नितान्त आफ्नालाई, आफ्ना आसेपासेलाई र आफ्ना झोला बोकेर काँध गलाउनेहरुलाई मात्र काखी च्याप्ने नेतृत्वको गलत क्रियाकलापले देशमा क्रियाशील राजनैतिक दलहरुप्रति नेपाली जनताको बितृष्णा बढदै जान थालेको छ भने यसको विकल्पमा जनताले वैकल्पिक शक्तिको खोजीसमेत गर्न थालिसकेको देखिदैछ ।

राष्ट्रसेवकको रुपमा सिंदुर पहिरिएर पनि नेताको सेवकको रुपमा खुम्चिएर बस्नु परेको तितो यथार्थ पनि कहिलेकाँही समाचारहरुमा आउने गरेका देखिन्छन् । नेतृत्वलाई आम नागरिकको चासो र चिन्ता के मा छ ?? भन्ने कुनै मतलब छैन । घुसखोरी र भ्रष्टाचारीहरुसँग कुराकानी मिलाउन मै अधिकांश नेता र नेतृत्वको दिन खर्च हुने गर्दछ । पद र पैसाका लागि जे गर्नपनि तयार हुने राजनीतिक नेतृत्वबाट आम सर्वसाधारण नागरिकले राहत पाउने आशा अब नराखे हुन्छ भन्दा अब फरक नपर्ला । यहाँ कुनै दल वा ब्यक्ति विशेष भन्दा पनि नेतृत्वको प्रवृत्ति विशेषको कुराले चिन्ता बढाएको छ ।

कि आफ्नै तालमा अर्काको छोरो बोकेर काख चिस्याउने काम मात्रै भएको छ ? गणतन्त्र भनेकै सुधारिएको लोकतन्त्र हो भन्ने भ्रामक अफबाह फैलाएर कम्युनिष्ट पार्टीको जन्ती र लोकतन्त्रको मलामी जानुभन्दा यस बिषयमा स्पष्ट भएर प्रजातन्त्र र गणतन्त्रलाई एउटै डालोमा हालेर बुझ्ने प्रक्रियाबाट बाहिर आउन जरुरी छ ।

बाटो बिराए ढिलो चाँडो गन्तब्यमा पुग्न सकिएला । तर धार नै परिवर्तन गरेपछि गन्तव्यमा हैन अन्तै पुग्ने निश्चित छ । आफुले नयाँ बाटो पनि पहिल्याउन नसक्ने अनि अभिभावकले देखाएको बाटो पनि नहिडने हो भने गन्तव्यमा पुग्ने कुरामा शंका गर्न सकिन्छ । यस्तो कुरामा नेतृत्वलाई सुझाव र सल्लाह दिनु नै बेकार हुन्छ । छिमेकीले किनेको गाडीमा दुईचार दिन सफर गर्न पाएकै भरमा छिमेकी कै घरमा बसाई सर्न सकिदैन ।

बीपी जयन्तीमा बिरुवा रोपेर, सम्झनाका अश्रुपुष्प अर्पण गर्न भ्याएपनि उनको विचार र आदर्शलाई रोप्न सकेको छैन,  नेपाली कांग्रेसले । संघीयताले मुलुक डुबाउने र मुलुक टुक्र्याउने निश्चित हुँदाहुँदै पनि कांग्रेसको दर्बिलो साथ पाएर हौसिएको विदेशी शक्ति र साम्यवादी शक्तिलाई विदेशी शक्तिले बोकीदिंदा कांग्रेस नराम्रो गरी पछारिएको हो ।

यस कुरामा नेपाली कांग्रेसले अझै पनि विचार नपुर्याउने हो भने नेपाली कांग्रेसको विचार, सिद्धान्त र आदर्शमा मात्र हैन, उसको आगामी भविष्य के होला ? भन्ने प्रश्न चिन्ह लाग्न सक्छ भन्ने कुराको हेक्का नेतृत्व वर्गले बुझ्न अब ढिलाई गर्नु हुँदैन भन्ने हामी जस्ता भूँईमान्छेको सल्लाह मात्रै हो भन्न सकिन्छ ।

नागरिकहरुमा निराशाका काला बादलहरु यसरी नै बढदै जान थाल्यो भने, जनताको आक्रोशको ज्वाला अझै बढदै जान थाल्यो भने कुनै दिन देश दलबिहीन अवस्थामा पुग्न सक्छ । लोकतन्त्रको सुन्दरतामा जनताले नेताहरुको कुरुपता देख्न थाल्छन् । त्यसबेला जनताको शक्तिका अगाडि दलको घमण्ड र अहंकार केवल एउटा कण समान हुनसक्छ ।

मलाई यस कुरामा बोल्न, लेख्न र बहस गर्न कत्ति पनि हिचकिचाहट किनपनि हुँदैन भने हाम्रो राजनैतिक दर्शन, सिद्धान्तका दस्ताबेजहरुमा बीपी, केपी, गणेशमान, सिके प्रसाई लगायतले प्रजातान्त्रिक समाजवादको स्पष्ट मार्गचित्र छोडेर जानुभएको छ । अहिलेको संघीय गणतन्त्रको राजनीतिक दस्ताबेज के छ ? कस्ले लेखेको छ ? कस्तो छ ? यसमा निहित सामाजिक, आर्थिक, राजनैतिक, सांस्कृतिक, संघीय, प्रान्तिय प्रदेश के के हो ? यसको नीति, सिद्धान्त र कार्यदिशाका बारेमा संगठनात्मक रुपमा कति प्रशिक्षणहरु भएका छन् ? यस बिषयमा आम पार्टी कार्यकर्ताको भावना, चाहना, के छन् ? भन्ने कुरालाई कसरी बुझिएको छ ? कि आफ्नै तालमा अर्काको छोरो बोकेर काख चिस्याउने काम मात्रै भएको छ ? गणतन्त्र भनेकै सुधारिएको लोकतन्त्र हो भन्ने भ्रामक अफबाह फैलाएर कम्युनिष्ट पार्टीको जन्ती र लोकतन्त्रको मलामी जानुभन्दा यस बिषयमा स्पष्ट भएर प्रजातन्त्र र गणतन्त्रलाई एउटै डालोमा हालेर बुझ्ने प्रक्रियाबाट बाहिर आउन जरुरी छ ।

आज गणतन्त्र दिवसको १५ औं बर्षगाँठ मनाई रहँदा गणतन्त्र प्राप्ति पछिका दिनहरु र बर्षहरुले देश र जनताका पक्षमा के, कति, कस्ता, राम्रा कामहरु र सकारात्मक प्रभावहरु छोडन सफल भयो ? भन्ने बिषयलाई पनि हामीले सुक्ष्म रुपमा अध्ययन गर्न जरुरी छ ।

नागरिकहरु द्रुततर बिकास खोजिरहेका छन् । यसका लागि जनताहरु दलहरु भन्दा पनि अर्को वैकल्पिक बाटो समेत रोजीरहेका छन् । नागरिकहरुमा निराशाका काला बादलहरु यसरी नै बढदै जान थाल्यो भने, जनताको आक्रोशको ज्वाला अझै बढदै जान थाल्यो भने कुनै दिन देश दलबिहीन अवस्थामा पुग्न सक्छ । लोकतन्त्रको सुन्दरतामा जनताले नेताहरुको कुरुपता देख्न थाल्छन् । त्यसबेला जनताको शक्तिका अगाडि दलको घमण्ड र अहंकार केवल एउटा कण समान हुनसक्छ । यसका लागि आजैदेखि दलहरुले आफु र आफ्नाे  व्यवहारमा तुरुन्तै सुधार ल्याउन जरुरी छ ।

रोग लाग्नु भन्दा अगाडि नै रोकथामको उपाय गर्नु ठीक हुन्छ । रोग लागिसकेपछि त्यसलाई लुकाएर छिपाएर राख्नु पनि हुँदैन । सामान्य औषधोपचारबाट निको हुने भए ठिकै छ नत्र अप्रेशन गरेर भएपनि रोग निकालेर फाल्नुपर्छ । म त अप्रेशन गर्दिन यसै बस्छु भन्ने हो भने मृत्यू निश्चित छ । रोग चाहि के मा छ ? औलामा , हातमा , छालामा ? पेटमा ? आन्द्रामा ? फोक्सोमा ? या मुटुमा ? जे मा भएपनि फाल्न डराउनु हुँदैन । रोग फालिसकेपछि मात्रै हो शरीर निरोगी बन्ने, स्वस्थ्य बन्ने, जुझारु बन्ने, उज्यालो बन्ने, नत्र रोगले नै शरीर सिध्याउन बेर लाग्दैन ।