किन बनाएन कोइराला परिवारले राजधानीमा कोइराला निवास ?

नेपालको राजनीतिक इतिहासमा कोइराला परिवारको योगदान अविश्मरणीय छ । कृष्णप्रसाद कोइरालाको स्वाभिमान र देशभक्तिको सिंहमरमरमा उभिएर उनका छोराहरु र सिंगो कोइराला परिवारले नेपाल र नेपाली जनताको मुक्तिका लागि के कति गरे, त्यो इतिहास रहेसम्म नेपालीहरुले पढन र सुन्न पाउने नै छन् । वीपी कोइरालाको अगुवाइमा नागरिक स्वतत्रताका लागि आफ्नो सर्वस्व समेत गुमाउन पछि नपरेका हजारौ नेपालीहरुको त्याग र समर्पणको कालजयी गाथा सहितका उदाहरणहरु पनि अब त किम्बदन्ती नै हुन थालिसकेका छन् । पञ्चायत नामको यमराजलाई समेत परास्त गर्न सक्ने महान नेतृत्वकर्ताहरु अहिले कति नेपाल आमाकै गर्भमा ब्रम्हलिन भैसकेका छन् । केहि बर्तमानका भ्रष्टहरुका दलदलमा फँसेर आप्mनै शन्तती समानका कांग्रेस नेतृत्वदेखि अवाक बनेर रमिता हेर्दै कालो मुख लगाएर बसेका छन् ।

बिगतलाई हेरेर बर्तमानमा रमाउँदै भबिष्यको सुनौलो बिहानी खोज्ने मार्गदिशा कोर्ने नेपाली जनताको भावनामा नेपाली कांग्रेसको बर्तमान नेतृत्व कहिल्यै पनि सफल हुन सकेको देखिदैन । नेतृत्वले सत्ता लिप्सालाई नै आफ्नो महान उपलब्धि ठान्ने गलत परम्पराले नेपाली कांग्रेसको सांगठनिक धरातल बिस्तारै क्षयीकरण तर्फ उन्मूख भहेको छ । यसतर्फ राजधानीमा बसेर बालुवाटारतर्फ मात्रै बक्रदृष्टि लगाउने झण्डै असीको दशकमा हिडिरहेका लाचार नेतृत्वले बुझ्न सकेको छैन । राजनीतिक बिचार र शिद्धान्त भनेको के हो ? किन बिचारको राजनीति गरिन्छ ? फरक बिचारलाई आत्मसात गर्नुको राजनीतिमा कस्तो अर्थ लाग्छ ? यी र यस्ता कुरा उठान गर्ने हो भने निर्वाचनका बेला गठबन्धनमा तगारो बनेको आरोप लाग्न सक्छ । बिचार र शिद्धान्तले सत्तारोहणको बाटो तय गर्न सक्दैन त्यसैले गँठजोडको बिकल्प छैन भन्ने उत्तर आउन सक्छ । त्यसैले यहाँ यस बिषयमा बोल्ने प्रयास नगरौँ ।

यत्ति चाहिँ भन्दा पाप नलाग्न सक्छ, कि यहाँ हजारौ नेपालीहरुको गौरवमय बिगतले समेत बर्तमानका असुरहरुलाई छुन नसकेको देख्दा भने कता कता लाज लागेर आउँछ । भएजति सबै आफै हसुरेपछि दुःखमा रहेको नेपालीले के पाउँछ ?। आम जनचासोका बिषयमा पटक पटक गलत नेतृत्वका सामु प्रश्न चिन्ह उठिरहे पनि यस्ता प्रश्नहरुले बर्तमानका आसुरी र खन्चुवा नेतृत्वलाई छुन नसक्नु आठौं आश्चर्यको बिषय हो । देश भनेको काठमाडौँ मात्रै हो भन्ने भावनाको बिकास हुँदै जाँदा बर्तमानका कांग्रेस नेतृत्व तहमा रहेका नेताहरुको पुरानो बासस्थानको हबिगत कस्तो होला ? भनेर राजधानीमा ठडिएका गगनचुम्बी महलहरु हेरेर लख काट्न सकिदैन । मानिस सधैं एउटै अवस्थामा रहिरहनु पर्छ भन्ने द्ववेषपूर्ण भाव बोकेर पनि परिवर्तनको लडाई जित्न सकिदैन । परिवर्तन आवश्यक छ, चाहे त्यो आर्थिक,सामाजिक,धार्मिक,शैक्षिक र भौतिक नै किन नहुन त्यसमा परिवर्तनले सुगन्ध बोकेको हुनुपर्छ, भ्रष्टाचारको दुर्गन्ध हैन । आत्मसम्मान सहितको स्वाभिमान बोकेको हुनुपर्छ बदनामको पेरुंगो होइन् ।

कुनै समय थियो बिराटनगर स्थित कोइराला निवास जानु भनेको स्वयं महामानव विश्वेश्वरप्रसाद कोइरालालाई साक्षात भेट्टाउनु जत्तिकै रमाइलो हुन्थ्यो । कोशी अञ्चल अस्पतालको पश्चिमपट्टीको साँघुरो बाटोमा देखिने नेपाली कांग्रेसका निष्ठावान र आदर्शवान अभिभावकहरुको भिडले महामानव वीपीलाई यसरी स्मरण गरिरहेको झै लाग्दथ्यो कि सान्दाजु हामील तिम्रो बिचार र शिद्धान्तलाई भुलेका छैनौ, कहिल्यै भुल्ने पनि छैनौं । कोइराला निवासको आँगनमा टेक्ने बित्तिकै आफ्नो पैताला मुनिको माटो उठाउँदै शिरमा लगाउने आस्थाका धरोहरहरुको दृष्य देख्दा लाग्थ्यो महामानव तिमिले जुन दुःख र कष्ट झेलेर प्रजातान्त्रिक समाजबादको बिचार र राजनीतिक शिद्धान्त हामीलाई दिएर गएका छौं त्यसलाई हामी कदापी भुल्ने छैनौं, अब त्यो बिचार र शिद्धान्तले सार्थकता पाउने दिन धेरै टाढा छैन, नजिकै छ । लाखौं नेपाली जनताहरु त्यहि बिचार र शिद्धान्तलाई पूर्णता दिन तम्तयार भएर बसेका छन् ।

यो देशले कोइराला परिवारबाट तिन तिनजना प्रधानमन्त्री पायो । मातृका प्रसाद कोइराला त झनै २०१५ साल भन्दा अघि नै यो देशको प्रधानमन्त्री बनिसकेका थिए । २०१५ सालमा विश्वेश्वरप्रसाद कोइराला दुइतिहाई बहुमत सहितको प्रधानमन्त्री बन्नुभएको थियो । २०४६ पछि लामो समयसम्म गिरिजाप्रसाद कोइराला पनि यो देशको प्रधानमन्त्री बन्नुभयो । तर पनि कोइराला परिवारलाई किन कुनै पनि प्रकारको अकुत सम्पत्ति कमाउने लोभ लागेको देखिएन् । शेरबहादुर देउवा र केपी शर्मा ओली जत्तिको पनि हिम्मत र आँट थिएन र मातृका, वीपी र गिरिजाबाबुलाई राजधानीमा एउटा कटेरो बनाउनु पर्छ भन्ने ?।

अचम्म लाग्छ कि प्रचण्डको जस्तो घरभेटी र घरभेटी ठेकेदार बिना पनि कसरी चलाएका थिए होलान पार्टी र सरकार कोइरालाले । आजका अरु नेताहरुलाई हेर्ने हो भने पैसाका लागि होलीवाइनदेखि टुकुचासम्म खान पछि परेनन् बर्तमानका नैतिकता हराएका नेताहरु ? किन नचाहिएको होला किसुनजी, मनमोहनजी, शुशिल दा लगायतका नेताहरुलाई अकुत सम्पत्ति ? किन नराखेका होलान डन र गन बोकेका हनुमानहरु ? किन नपालेका होलान आसेपासे ठेकेदार र चौकिदारहरु ?।

देश र जनताको सेवामा निष्ठावान भई सरकारी तनखामा जनताको काम गर्न सफत खाएर नियुक्ति लिएर आएका निजामति सेवामा कार्यरत सचिवदेखि खरदारसम्मका कर्मचारीहरुको राजधानीमा देखिएका गगनचुम्बी महलहरु अनि लाल दरबारहरुलेसमेत बिराटनगर स्थित कोइराला निवासलाई गिज्याई रहेको देखिन्छ । खै त कोइराला परिवारले देश लुटेको ? आफु पद र पावरमा हुँदासमेत बालकोट र महाराजगञ्जको जत्तिको पनि परिवर्तन गर्न नसकेको ? यहाँ नेताका धुपौरेहरुको त राजधानीमा कत्रो शान छ, मान छ, सम्मान छ, तर कोइराला परिवार बिराटनगरमा अहिले पनि त्यहि काठको दलानमा पुराना टिनमा बनावटी रोगन लगाएर ठिंग उभिएको एउटा पुरानो बासस्थान छ ।

कोइराला परिवारको त्यो त्याग र समर्पण माथि पनि गिरिजाबाबु प्रति केहि काण्डहरु नघटाइएका होइनन् । तर, तिनिहरु केवल गिरिजाबाबुलाई बदनाम गराउन विपक्षिहरुबाट उठाइएका अनर्गल प्रचारबाजीहरु मात्र थिए । जसरी राजसंस्थाको बदनाम गराउन पम्फादेबि ठकुरीको नाममा राजनीति गरेका थिए त्यसरी नै गिरिजाबाबुप्रति राजनीतिक बदनामीको हिलो छ्याप्ने काम गरेका थिए । तर जसले जे भने पनि नेपालमा कोइराला परिवारले कहिल्यै पनि देश र जनता प्रति गद्धारी गरेको इतिहाँस छैन । त्यसैले त कहिल्यै पनि बनेन राजधानीमा कोइराला निवास । कोइराला निवास बिराटनगरमा छ र सदीयौंसम्म बिराटनगरमै रहिरहने छ ।

कृष्णप्रसाद कोइरालाले प्रजातन्त्र नामको अभिशेकले सिञ्चित गरेको उक्त कोइराला निवासबाटै अहिले उनकै नाति डा. शेखर कोइरालाले नेपाली कांग्रेसको नेतृत्व सम्हाली रहेका छन् । कोइराला परिवारको भविष्य अब यीनै डा. शेखरमा आएर अडिएको छ । देशमा राजनैतिक परिवर्तनले मात्रै बिकासको मूल फुटाउन सकिदैन यसका लागि राजनीतिक स्थायित्व हुनु अत्यन्तै आवश्यक छ भन्ने महान बिचार बोकेका नेपाली जनताका आशाका केन्द्र डा. शेखर कोइरालालाई भेटन कोइराला निवास बिराटनगर जाँदा अहिले पनि गिरिजाबाबु र नोना आमासँग सँगै बसेर लाल चिया खाएको स्मरण हुन्छ । शैलजा दिदीले शुरुवात गर्नुभएको सरकारी निकायको नीतिगत भ्रष्टाचार बिरुद्धको आन्दोलनको शुरुवातका लागि होस या देश र जनताका पक्षमा गहन निर्णय लिन गिरिजाप्रसाद कोइराला बिराटनगर आउँदा होस कोइराला निवासको महत्व उत्तिकै रहने गरेको थियो ।

हामी सबै नेपाली कांग्रेसका नेता तथा कार्यकर्ताहरुको डा. शेखर कोईरालासँग एउटै अनुरोध छ, यसले यहि रुपमा सदियौ. रहन पाओस । कसैको लहडमा भब्य संग्रहालय बनाउने नाममा यसको बास्तबिक अस्तित्व मेटाउन नपाओस । नेपाली जनताको अझै पनि एउटा अत्यन्तै ठूलो आशा छ यसपटक मोेरङ ६ नं. क्षेत्रका जनताले डा. शेखर कोइरालालाई अत्यन्तै ठूलो मतले संघीय सभासदमा जिताउन सकुन । त्यहि जितले नेपाली जनजनका नेता डा. शेखर कोइरालालाई यो देशको प्रधानमन्त्री बनाउने सपना साकार बनाउँदै कोइराला निवासबाट फुलमालाले सजाउदै बिराटनगरबाट इटहरीहुँदै जनताका साथमा लगाएर जयजयकार मनाउँदै टाटा गाडीमा राजधानीसम्मको यात्रा गर्ने हामी सबैको कामना मंसिर ४ गते हुने निर्वाचनले पुरा गर्न सकोस ।