सरीता अर्थात एउटा नारी

प्रिय सरीता
तिमी पलपलमा हजारौ चोटहरु सहदै ।
उचालीदै, पछारीदै अनि अतालिदै दौडिदै।
लताकुञ्जसंग लुकामारी खेल्दै रमाउदै,
जीवनको आभा भेट्ने तिव्र आकाँक्षमा पौडिरहेछौ ।
पुग्न गन्तव्यमा
परिवर्तनको संग्राममा होमीएकी छौ ।
तर तिम्रो यात्रालाई,तिम्रो उपस्थितिलाई
समाजले अकै बुझेर
ब्ुाझ पचाएर दुःख दिइरहेछ ।
म त्यो अनुभुती गर्न सक्छु , अभाष पनि सरीता ।

सरीता एउटा नारी एउटा नदी
नदी र नारीको जीवन भोगाई उस्तै
उस्तै तृष्णा अनि पीडा पनि दुरुस्तै ।
एक पटक हरण भएको कुमारीत्व फेरी फर्काउन सकिदैन जसरी
त्यसरी वितेको समय, बगेको नदी फर्काउन सकिदैन ।

आत्ममाको किनबेच हुने यो सहरमा
तिम्रो आस्था र विश्वास पनि किनवेच नहोला भन्न सकीदैन ।
हरेक इच्छा र चाहाहरु बलात्कृत नहोला भन्ने कुनै बलियो आधार छैनन्।

त्यसैले सरीता
तिमीलाई धमिल्याउन बैरीहरु
भयनाक प्रपन्चहरु बुन्न सक्छन् ।
कोमल हृदयमा बज्रपात बर्जान सक्छन् ।
उड्ने पखेटा काटिन सक्छन् ,
हिड्ने खुट्टा भाँचिन सक्छन्, बोल्ने ओट , लेख्ने हात काटिन सक्छन्
तर
आस्था र विश्वास नढाल्नु
अस्मिता नगुमाउनु , स्वाभिमानको धरोहर कहिल्यै भाचिन नदिनु ।

हो सरीता
तिम्रो त्यो सम्मोहक जवानी
हिउँ जस्तो कञ्चन मन
सीमाहिन आकाश बराबर ह्दय
बास्नात्मक समिर जब चल्न थाल्छ सुस्तरी सुस्तरी
सम्मुखका सवै सवै चिजहरुमा
विचलन आउन थाल्छ ।
मस्तिस्कीय नेटवर्कहरुमा गडबडी देखीन थाल्छ ।
काम नलाग्ने हुन सक्छन् , पागल हुन सक्छन् ।
अनि
वैँसले मात्तिएको सिँहले जस्तै
झम्टीनेछन् प्यासको अग्नीमोचानार्थ तिमीलाई ।

तर पनि सरीता
तिम्रो आस्था र विश्वास ढल्ने छैन्न
तिम्रो सुकोमल पाइलाहरु अविरल अविराम
यात्रामा निमेशभर रोकीने छैन्न ।
पछार्ने र उछिन्ने जीवनको
अस्थ्य भागदौडको घिनलाग्दो संस्कार तोडेर
जीवनको घुम्ती मोडेर
आस्था र स्वाभिमानको सगरमाथा ओडेर
तिमी आउने छौ ।

हो,मलाई विश्वास छ सरीता
रात सधैभरी रहदैन्
एक दिन अवस्य सूर्य उदाउनेनै छ ।
क्रमशःकालरात्रीका पानाहरु पल्टीरहेका छन् ।
अनि फूल भन्दा सुन्दर प्रतिविम्वन् देखिने छ तिम्रो
त्यस पछि
दुनियाँले
हर सम्वोधनहरुमा
विचार र अनुभुतीमा तिमीलाई सम्झीरहने छन् ।
हजारौ अनुनय विनय गर्ने छन्
तिम्रो भ्रमणको लागी
दर्शनको लागी
उनीहरुको प्रेमील वस्तीमा‘।