सुन तस्करीको अनुसन्धानमा यसरी दिएका थिए दावासहितका आरोपीले सीआईबीलाई बयान

१ असोज, काठमाडौं । झण्डै ६१ किलो सुन तस्करी प्रकरणको मुद्दा यतिबेला अदालत पुगेको छ । जिल्ला अदालत काठमाडौंमा आरोपीहरुका पक्ष र विपक्ष बहस हुँदैछ । त्यसअघि सीआईबीले अनुसन्धानका क्रममा पक्राउ परेकाहरुसँग बयान लिएको थियो । यस्तो छ उनीहरुले दिएको बयानः  

हर्कराज राई

पक्राउ परेका यादव पराजुली, सुदर्शन गौतम र रुक्मिना सुब्बालाई मैले चिन्दिन । पक्राउ परेपछि मात्रै चिनेको हो । मैले जति पनि मालवस्तु भन्सार कार्यालयबाट राजेन्द्र कुमार राईमार्फत छुटाएको हुँ । हालसम्म अन्दाजी १ सय पटक भन्दा बढी म संलग्न रहेकाे रेडी ट्रेड प्रालि लगायतका कम्पनीको नाममा ब्रेक प्याड, सेभर, अटो पार्टस, इलेक्ट्रोनिक्स सामान लगायतका मालवस्तु पैठारी भई आएका छन् । उल्लेखित कम्पनीहरू म र टाँसी भन्ने थुप्तिन छिरिङसमेत भई पक्राउ प्रतिवादी चाइनिज नागरिकहरूले विदेशबाट इलेक्ट्रोनिक्स लगायतका मालवस्तु आयात गरी बिक्री वितरण लगायत व्यापार गर्नको लागि खोलिएका कम्पनीहरू हुन ।

उल्लेखित मध्ये सबै भन्दा पहिला २०७८ सालको चैत्र महिनाको आसपासमा कम्पनी दर्ता गर्न नेपाली नागरिकता भएको मानिसहरू चाहिएको छ, बरु जसको नाममा कम्पनी खोल्न तयार हुन्छ उसलाई कति पैसा चाहिन्छ, दिउँला भनी टासी भन्ने थुप्तिन छिरिङले भनेपछि मैले हुन्छ, मानिस खोजिदिन्छु भनी मैले मेरो गाउँ, भोजपुर जिल्ला, अरुण गाउँपालिका ४ चरम्दीगाँउ बस्ने अन्दाजी वर्ष ५४ को लेखनाथ कार्की डोली (दमाई) सँग कुरा गरी निजले २ लाख दिए म कम्पनी खोल्न राजी छु भनेपछि कुरा गरी मैले निजलाई सहमत गराई निज लेखनाथ कार्की डोली (दमाई)को नाममा पहिलो कम्पनीको रूपमा कम्पनी रजिस्ट्रारको कार्यालय त्रिपुरेश्वर, काठमाडौँमा निज लेखनाथ कार्की डोली (दमाई)को नाममा दर्ता गरी छुंगक इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि, बुढानीलकण्ठ–६, काठमाडौँ दर्ता गरी कम्पनीको कागजात थुप्तिन छिरिङले लिएका हुन् ।

त्यसपछि २०७९ आषाढ महिनामा पछि थुप्तेन छिरिङको साथी राम कुमार भुजेललाई निज थुप्तिन छिरिङले नै खोजी रु. १ लाख ५० हजार दिने गरी कुरा मिलाई मैले सम्पूर्ण कागजात मिलाई कम्पनी रजिस्ट्रारको कार्यालयमा म र थुप्तिन छिरिङ भई लिई गई निजलाई कागजातमा सही छाप समेत गराई निज राम कुमार भुजेल सञ्चालक रहने गरी भुजेल इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि दर्ता गरेको हो ।

वि.सं. २०७९ श्रावणको मध्यतिर थुप्तिन छिरिङले सम्पर्कमा ल्याई निज थुप्तिन छिरिङले नै के कति पैसा दिई मनाई मैले कम्पनी दर्ता गर्न कम्पनी रजिस्ट्रारको कार्यालयमा पक्राउ प्रतिवादी राम कुमार भुजेलका दाई कुमार भुजेललाई लिई गई लेखापढी गर्ने उदयपुर साउने –९ घर बताउने फोन नम्बर ९८१३६४९८८८ र ९८६५४९८८८ भएका भीम मगरलाई भेटाई सम्पूर्ण कागजात तयार गरी कुमार भुजेलको नाममा ह्वाडा इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि दर्ता गरेको हो । थुप्तिन छिरिङले राम कुमार भुजेलसँग कुरा गरी कम्पनी खोल्ने मानिस खोज भनी भनेपछि निज राम कुमार भुजेलले सिफारिस गरी पठाएका बहिनी ज्वाई नाता पर्ने राम बहादुर भुजेललाई थुप्तिन छिरिङले कुरा गरी पैसा दिएका तर कति पैसा दिए मलाई थाहा भएन । त्यसपछि मैले त्रिपुरेश्वरमा निज राम बहादुर भुजेललाई भेटी लेखापढी गर्ने भीम मगरकोमा लगी कागजी प्रक्रिया पुर्याइ कम्पनी रजिस्ट्रारको कार्यालयमा पवटी इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि नामको कम्पनी दर्ता गरी त्यसको कम्पनी दर्ता प्रमाण पत्र निज थुप्तिन छिरिङलाई लगी दिएको हुँ ।

त्यसपछि राम बहादुर भुजेलले अरू कम्पनी खोल्न परेमा मलाई सिधैं भन्नु भनेपछि मैले थुप्तिन छिरिङसँग कुरा गरे पछि मानिस बोलाऊ भनी थुप्तिन छिरिङले भनेपछि मैले रामबहादुर भुजेलसँग कुरा गरी निज रामबहादुर भुजेलले आफ्नै सहोदर भाइ बिकुन्द्र भुजेललाई लिई मलाई भेट्ने गरी ५–६ महिना अघि आएकोमा मैले थुप्तिन छिरिङसँग १ लाख ५० हजार रूपैयाँ लिई निज राम बहादुर भुजेललाई रु. १ लाख ४० हजार दिई बिकुन्द्र भुजेललाई कम्पनी रजिस्ट्रारको कार्यालयमा लगी लेखापढी व्यवसायी भीम मगरलाई भेटाई सम्पूर्ण कागजात तयार गरी बिकुन्द्र भुजेलको नाममा दोलखा इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि दर्ता गरेको हो ।

त्यसपछि बि.स. २०७९ को चैत्र वा २०८० वैशाख महिनामा हो, पुनः आफ्नै छोरा दिलीप भुजेललाई लिई आई मलाई भेटी कुरा गरी थुप्तिन छिरिङसँग रु. १ लाख ५० हजार लिई निज राम बहादुर भुजेललाई रु. १ लाख ४० हजार दिई निजको छोरा दिलीप भुजेललाई कम्पनी रजिस्ट्रारको  कार्यालयमा लगी लेखापढी व्यवसायी भीम मगरलाई भेटाई सम्पूर्ण कागजात तयार गरी निज दिलीप भुजेलको नाममा रेडी ट्रेड प्रालि दर्ता गरी कम्पनी दर्ताको प्रमाण पत्र निज प्रतिवादी थुप्तिन छिरिङलाई लगी दिएको हुँ । २०८० वैशाख–जेठतिर जिल्ला भोजपुर, षडानन्द नगरपालिका –१० तिर घर भएकी गाउँ नजिक भएकोले चिनजानमा रहेकी सरिता तामाङलाई मैले सम्झाई थुप्तिन छिरिङसँग रु. १ लाख ६० हजार लिई निज सरिता तामाङलाई रु. १ लाख ५० हजार दिई वाणिज्य विभागमा लेखापढी गर्ने पशुपति पोखरेलको सहयोगमा  निज सरिता तामाङको नाममा सरिता इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि दर्ता गरी सो कम्पनीको प्रमाण पत्र थुप्तिन छिरिङलाई दिएको हुँ । छुंगक इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि, भुजेल इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि, ह्वाडा इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि, पवटी इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि, दोलखा इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालि, रेडी ट्रेड प्रालि र सरिता इलेक्ट्रिक सप्लायर्स प्रालिका सञ्चालकहरूको विदेशबाट अवैध रूपमा मालवस्तु पैठारी गर्ने कार्यमा कुनै भूमिका छैन । उक्त सुन समेत राखी अवैध रूपमा मालवस्तु पैठारी गर्न, मालवस्तुको भन्सार जाँचपास लगायतका खर्च मलाई निज टासी भन्ने थुप्तिन छिरिङले नै दिने गरेका थिए । उल्लेखित कम्पनीहरू दर्ता गर्दा प्रत्येक कम्पनीमा मैले दश–दश हजार कमिसन खाएको छु ।

याओ पूचेन

टाँसी भन्ने थुप्तिन छिरिङ र नरेस तामाङलाई चिन्दछु । टाँसी भन्ने थुप्तिन छिरिङले सन २०२२ को जुन महिनामा म बस्ने गरेको धुम्बाराही स्थित ग्रीन हिल सिटीमा  लिएर आएकाले हर्कराज राईलाई देखेको हो । उक्त समयमा मैले थुप्तिन छिरिङलाई निजले मलाई काठमाडौंमा बस्न तथा विदेशबाट विभिन्न किसिमका मालवस्तुमा सुन राखी ल्याउने व्यवस्थापकीय कार्यमा सहयोग गरे बापत चोङ चिङ छहवाङ एक लाख दिनुहोस् भनेकोले निज थुप्तिन छिरिङलाई पैसा दिन खोजेकोमा निज थुप्तिन छिरिङले उक्त पैसा मलाई हरेक काममा सहयोग गर्ने हर्कराज राईलाई दिनु भने पछि मैले सो रकम हर्कराज राईलाई दिएको हुँ ।

निज टाँसी भन्ने थुप्तिन छिरिङको सहयोगमा स्टेप जीङ सहित म समेत चार जना मिलि विभिन्न नेपाली नागरिकहरूका नाममा कम्पनीहरू खाेली हङकङबाट नेपालमा ब्रेक प्याड सभर, ईलेक्ट्रोनिक्स लगायतका मालवस्तु पैठारी गर्ने काम गरेको हुँदा निजसँग मेरो निरन्तर सम्पर्क, लेनदेन तथा सम्बन्ध समेत रहेका व्यक्ति हुन । याङ वीनले मेरो ठमेल स्थित भियाना होटल भित्र केटिभी संचालन गरेको र अली झी ली वीन केटीभी गई पुन निजलाई भेटी निज मी टियानलाई साथी बनाएको हुँ । त्यसपछि म निरन्तर उनीहरूसँग सम्पर्कमा रही निजको केटिभीमा काम गर्न भारत मणिपुरबाट आएका म सँग भारत बस्दा चिनजान तथा सम्पर्कमा रहेका १८-२० जना केटीहरूलाई काम लगाई दिएको हुँ ।

केटिभीसँग समन्वय गरी चाईनिज नागरिकहरूलाई केटी चाहिएमा मिलाई दिने समेत गरेको हुँ । केटिभीमा केटीहरू काम लगाए बापत र उक्त केटीहरू चाईनिज नागरिकहरूलाई मिलाई दिए वापत एक दिनको रु.८,००० मलाई निज याङ वीनले  दिने गरेका थिए । केटीहरू बस्ने घरको भाडा समेत मेले नै तिरीदिने गरेको थिए । म सन् २०१९ सेप्टेम्बर २० मा हङकङबाट ४ किलो ९८ ग्राम सुन लिई दिल्ली जाने क्रममा दिल्ली एयरपोर्टमा मैले बोकी ल्याएको हेण्ड क्यारी ब्याग चेक जाँच गर्ने क्रममा उक्त सुन सहित मलाई नियन्त्रणमा लिई उक्त सुन अवैध पैठारी गरेको कसुरमा म दुई महिना थुनिई दिल्ली अदालतमा भा. रू. ५ लाख धरौटी राखी छुटे पछि मलाई दिल्लीमा सहयोग गर्ने मानिसको खोजि गरिरहेको थिए । अवस्थामा उनीहरूसँग मेरो चिनजान भई हालसम्म धेरै पुरानो सम्बन्ध रहेको थियो । सन् २०२१ नोभेम्बर महिनामा सुन अवैध पैठारी तथा कारोबार गरेको कसुरमा गुडगाँउबाट प्रहरीले समाते छ, निज समातिएको मलाई थाहा भएन निज कहाँ गएछन् ।

सुमन खरेल

प्रतिवादीहरु मध्ये चाईनिज नागरिक एलेक्स  भन्ने याओ फूचेनलाई आज भन्दा करिब ६/७ महिना अगाडिबाट चिनेको हुँ । मैले चाईनिज नागरिक एलेक्स भन्ने याओ फूचेनलाई लाई मोटे भनेर बोलाउने गरेको थिए । मेरो मामा गोपी ज्ञवालीको २०७२ साल सम्म का.जि. न्यूरोडमा कोरियन ब्ल्यान्केटको पसल, का.जि.ठमेलमा मनि एक्सचेन्ज रहेको थियो । सो समयमा मैले मामाको व्यवसायमा सहयोग गर्ने गरेको थिए । सो समयमा भारतीय नागरिक राजु मारवाडी मेरो मामा गोपी ज्ञवालीलाई भेटन पसलमा आईरहने गरेका थिए । सोही क्रममा मैले निज भारतीय नागरिक राजु मारवाडीलाई चिनेको थिए । निज राजु मारवाडीसँग मेरो ह्वाटसएपमा कहिले काँही कुरा हुने गरेको थियो । यस्तै  कुरा हुने क्रममा आज भन्दा ६/७ महिना अगाडि मलाई भारतीय नागरिक राजु मारवाडीले ह्वाटएसपमा फोन गरी नेपालमा रहेका एक जना चाईनिज नागरिकलाई मैले भारतीय रुपैयाँ ८,००,०००/ (आठ लाख) दिनु पर्ने छ, निज चाईनिज नागरिकलाई तिमीले भेटेर नेपाली रु.८,००,०००/ (आठ लाख) देउ, तिमीलाई म पछि दिउला भनी मलाई एलेक्स भन्ने याओ फूचेनलाई  को नं. दिएका थिए । सो पश्चात मैले मेरो ह्वाटसएपबाट एलेक्स  भन्ने याओ फूचेनलाई फोन गरी राजु मारवाडीले फोनमा बताएको कुराहरू भने पश्चात मलाई ब्भिह भन्ने थ्बय एगअजभलन ले का.जि. ठमेल स्थित छाँया सेन्टरको कफी सपमा भेट्न बोलाए । सोही दिन दिउँसो मैले मेरो सानिमा बैंकको खाताबाट रकम झिकी का.जि.ठमेल स्थित छाँया सेन्टरमा लगि नगद रु.८,००,०००/ दिएको थिए ।  कुराकानी गर्ने क्रममा एलेक्सले म सँग सुन छ, त्यो सुन बिक्री गरे पश्चात् मलाई अमेरिकी डलरमा भुक्तानी दिनु पर्छ, सुन बिक्री गरी अमेरिकी डलरमा भुक्तानी दिन सक्ने भए म सँग काम गर, सो सुन बिक्री गरे वापत प्रति केजी सुनको अमेरिकी डलर २०० कमिसन तिमीलाई आउँछ, काम गर्न सक्छौ भने म सँग काम गर्दा हुन्छ भनेका थिए । सो पश्चात मैले बुझेर खबर गर्छु भनेको थिए । सो पश्चात मैले विगतमा न्युरोड, भुगोल पार्क नजिक चाँदी पसल संचालन गर्ने क्रममा चिनेका बारा घर भई सुन चाँदी व्यवसायी संघमा आबद्ध रहेको शिव कुमार सर्राफ, शिव कुमार शर्राफ मार्फत चिनेको जिल्ला बारा घर भएका भोला साह सोनार, का.जि.चावहिलमा सुन रिफाईन पसल संचालन गरी बस्ने भारतीय नागरिक सन्दिप र न्युरोडमा पसलमा बस्दा चिनेको बम्बइया भन्ने भारतीय नागरिकलाई ह्वाटसएपमा फोन गरी मलाई चाईनिजले सुन दिन्छु भनेको छ, सो सुनको भुक्तानी अमेरिकी डलरमा दिनु पर्छ, नेपाली रकम दिएर हुँदैन भनेको छ, तपाईंहरु सुन लिई अमेरिकी डलरमा भुक्तानी गर्न सक्नु हुन्छ भनी सोध्दा निजहरुले एकपटकमा १ के जी सम्म सुन लिन सक्ने र सो सुनको अमेरिकी डलरमा भुक्तानी दिन सक्छु भने पश्चात मैले उनलाई म सुन बिक्री गर्न सक्छु भनी कुरा गरेको थिए ।

शिव सर्राफको बयान

म सुनचाँदी व्यवसाय गर्ने मानिस हुँ । म सुनचाँदी व्यवसायी संघ बारा जिल्लाको जिल्ला अध्यक्ष र नेपाल सुनचाँदी व्यवसायी संघको केन्द्रीय उपाध्यक्ष हुँ । बैठकको सिलसिलामा काठमाडौंमा आएको बेलामा काठमाडौंको नक्सालमा कार्यक्रम हुँदा २०७९ सालको वैशाख महिनामा सुमन खरेलसँग पहिलो पटक भेट भई चिनजान भयो । भेट भई कुराकानी हुँदा फोन नम्बर पनि आदान प्रदान गरेका थियाैं । सुमन खरेलले पहिलो पटक फोन गरेर सुनचाँदीको भाउ सोध्ने गर्दथे, मैले चलन चल्तीको दर रेट फोनबाट बताउने गरेका थिए । यसै क्रममा फोनमा बारम्बार सम्पर्क भईरहयो । २०८० सालको वैशाख महिनातिर सुमन खरेलले काठमाडौं चावहिलमा म गएको बेलामा फोन सम्पर्क गरी दुवै जना चाबहिलमा भेट भयो र कुराकानीका क्रममा सुमन खरेलले सुनचाँदी व्यवसाय खोल्नु छ, कसरी दर्ता गर्ने हो प्रकृया के हो बताई दिनुहोस् भनेका थिए । मैले सुनचाँदी व्यवसाय दर्ता प्रकृया बताई दिए नेपाल सुनचाँदी व्यवसायी महासंघको नियमानुसार सुनचाँदी व्यवसायी दर्ता गरेपछि मात्र नेपाल राष्ट्र बैंकबाट पसलहरूमा सुन चाँदी खरिद गर्न पाईन्छ भनेर जानकारी गराएको थिए । सोही बेलामा सुमन खरेलले सुनचाँदी व्यवसाय खोल्न सहयोग मागेका थिए । त्यसपछि म बारा जिल्ला फिर्ता भए सुमन खरेल काठमाडौंमा बसें ।

त्यस पछाडि पनि फोन सम्पर्क गरेर पटक पटक सुन चाँदीको भाउ सोध्ने गरेका थिए । मैले दरभाउ रेट बताई दिने गरेको थिएँ । मेरो नाममा नेपालमा गढीमाई ज्वैलरी उद्योग र शिवमं ज्वेलर्स संचालनमा छ । उक्त कम्पनीहरू सुनचाँदी कारोवार गर्न खोलेको हुँ । म बारा जिल्लाको सुनचाँदी व्यवसायी संघको अध्यक्ष हुँ । नेपाल सरकारको नियमानुसार जिल्ला अध्यक्षको सिफारिसमा जिल्ला स्थित व्यवसायीहरूलाई सुन बिक्री गर्नको लागि फर्मको नामबाट सुन खरिद गरी व्यवसायीलाई बिक्री गरिन्छ । मैले संचालन गरेको शिवमं ज्वेलर्सको फर्ममा २० करोडको कारोवार र गढीमाई ज्वैलरी उद्योगको नाममा १२ करोडको कारोवार छ । प्रतिवादी सुमन खरेलले प्रयोग गर्ने ९८४७२६५३१५ नम्बरको मोवाईलमा मेले प्रयोग गर्ने ९८२८१३९५३१ नंम्बर बाट ६० पटक र मैले प्रयोग गर्ने ९८४५०३७३५१ नम्बरको मोवाईल फोनमा प्रतिवादी सुमन खरेललाई १५४ पटक फोन सम्पर्क गरेको मिसिल संलग्न एलेक्स भन्ने याओ पूचेनबीच कुराकानी भएको लेखिएको लिङक चार्ट देखाउँदा देखि पाए । निज प्रतिवादी सुमन खरेल र मेरो सुन खरिद बिक्री गर्ने सन्दर्भमा मैले ५०० ग्राम मात्रै लिएको हो, त्यसबापत ४४ लाख भुक्तानी गरेको हुँ ।

दावा छिरिङ

सुरुमा मेरो श्रीमती अमला रोक्का मगर र मन्जिल श्रेष्ठले ५०–५० लाख रकम तिरी मासिक १० लाख रूपैयाँ रकम भाडा तिर्ने गरी संचालन गर्दै आएको हो । सुरुमा लगानी गरेको ५० लाख रकमको स्रोत, मेरो श्रीमती अमला रोक्का मगरले जडिबुटीको कारोबार गरेर कमाएको रकम हो । मासिक भाडाबापत तिर्नु पर्ने रकम मासिक रुपमा होटलबाट कमाएको रकमबाट तिर्ने गरेका छौं । म तिब्बतमा जन्मिई करिब १७ वर्षको उमेरमा सन् १९९९ मा तिब्बतीयन शरणार्थी भई नेपाल आई स्वयम्भूको तिब्वतियन शरणार्थी क्याम्पमा बस्दै आइरहेकोमा तिब्बतीयन शरणार्थी क्याम्पले भारतको हिमाञ्चल प्रदेशमा अध्ययनको लागि पठाएकोमा सन् २००३ मा १२ कक्षा अध्ययन सकाई पुनः नेपालमा स्वयम्भूमा कोठा खोजी बसी न्युरोडबाट ४०–५० जोर जुत्ता र जिन्स पाइन्ट खरिद गरी बसमा भारतमा गई भारतमा उक्त जुत्ता तथा पाईन्टहरु बिक्री गर्ने गरेको थिएँ । बौद्धमा गई तीन वर्ष बसी जडिबुटी खरिद बिक्री गर्ने काम गरेको थिएँ । सोही क्रममा सन् २००९ मा अमला रोक्का मगरसँग भेट भई चिनजान भएपछि हामीले बिहे गर्ने भनि नयाँ बसपार्कमा कोठामा बस्दै आएकोमा सन् २०११ मा म भारतमा गई भारतबाट शरणार्थीको रुपमा बेल्जियम गएको हुँ ।  बेल्जियम राहदानी पाएपछि नेपाल आएको र बेल्जियम जाने आउने गरेकोमा सन् २०१५ पछि पर्यटक र अध्ययन भिसामा नेपाल आई गोंगबुमा बस्दै आइरहेकोमा सन् २०२० ठमेलको ज्याठामा भियना होटल संचालन गरी बस्दै आइरहेको छु । भिसा नवीकरणको लागि प्रत्येक पटक बेल्जियम जाने आउने गरेको छु । हाल म ६ महिनाको अध्ययन भिसामा रहेको छु । मेरो भिसाको म्याद सन् २०२४ को जनवरीसम्म रहेको छ । म हाल विश्व भाषा क्याम्पसमा नेपाली भाषा अध्ययन गरिराखेको छु ।