प्रचण्डका अन्तिम ब्रम्हास्त्र हुन रवि लामिछाने

प्रचण्ड नेपालको राजनीतिको चतुर, धुर्त र आपराधिक राजनीतिका द्योतक हुन । उनी कहिले एमालेलाई उत्तेजनामा ल्याएर कांग्रेसमाथि जाइलाग्न लगाउँछन् त कहिले कांग्रेसलाई उत्तेजनामा ल्याएर एमाले र रास्वपामाथि जाइलाग्न बाध्य बनाउँछन् । कहिले रास्वपालाई काखी च्यापेर कांग्रेसमाथि बिष बमन गर्न उक्साउँछन् त कहिले मधेसवादी दलहरुलाई फुटाएर आफू सत्ताको रसस्दानमा मस्त हुन्छन् । जनतामा राजनीतिप्रति उच्च बितृष्णा पैदा भैसकेको बर्तमान परिप्रेक्ष्यमा राजनीतिलाई विकाससँग जोडनु पर्ने आजको अवस्थामा, देशलाई द्रुततर विकासको महाअभियान चलाउनुपर्ने अवस्थामा प्रचण्ड भने देशमा  कृयाशील राजनीतिक दलहरुलाई एक आपसमा लडाएर आफू फाइदा लिनमात्रै अग्रसर भएको देखिन्छन् ।

अझ सरल भाषामा भन्ने हो भने राजनीतिलाई केवल क्षणिक व्यक्तिगत स्वार्थपूर्तिमा रमाउने र गलत बाटो र अबैधानिक कृयाकलापवाट सम्पत्ति कमाउन लालायित हुने राजनीतिज्ञले अन्ततोगत्वा देशलाई भड्खालोमा हालेर छोडछ भन्ने प्रमाणका रुपमा अहिलेका नेपालका प्रधानमन्त्री प्रचण्डलाई लिन सकिन्छ । यो पनि ध्रुवसत्य हो कि प्रचण्डलाई पार्टी, संगठन, बिचार, आदर्श र पार्टीको भबिष्य चाहिएकै छैन । आफ्नै पार्टीका इमानदार नेता तथा कार्यकर्ता चाहिएकै छैन । 

देशका नब्बे प्रतिशत जनताहरुको मुहारमा झल्किएको पिँडा, छछल्किएका आँसु र मुटु फुटने गरिको रोदन देखिएकै छैन, बालबालिकाहरुले कसरी सरकारी बिद्यालयमा पढिरहेका छन् ? दुर दराजका नागरिकहरुले कस्तो स्वास्थ्य उपचार पाइरहेका छन् ? सरकारी अड्डामा कति सास्ती पाइरहेका छन् ? झुठा मुद्दामा कति अदालत धाइरहेका छन् ? देश छोडेर कति युवा जनशक्ति बिदेश गईरहेका छन् ? देशको आर्थिक अवस्था कसरी अधोगति तर्फ लागिरहेको छ ? भ्रष्टाचारको जालोले कसरी देशलाई जेलिरहेको छ ? अहिले देश र जनताले के मागिरहेको छ ? भन्ने कुनै चिन्ता छैन, प्रचण्डलाई त केवल सत्ता अनि सत्ता र सत्ता चाहिएको छ । हिजो पैसाका लागि वाबुरामलाई पाखा लगाएर क्यान्टोनमेन्टको अर्बौं रकम झ्वाम पारे अहिले महरा, र पुनलाई हतियार बनाएर शहिदका नाममा आफैंले छुट्याइएको रकम कुम्ल्याउन खोजिरहेका छन् । अझ भनौ कांग्रेसलाई सरकारबाट पाखा लाएर लामिछानेलाई हतियार बनाएर देश लुटने एकल अभियानमा लागिरहेका देखिन्छन् ।

रवि लामिछाने नामुद आर्थिक खेलाडी हुन भन्नेकुरा पुडासैनीको मृत्यु अघिको बक्तब्य र स्वयं उनकै कालजयी भाषणहरुले स्पष्ट पारिसकेको छ । हिजो कुर्सी नपाउञ्जेल तत्कालीन गृहमन्त्रीलाई चोरऔलाले नाँकको दुलो टालिने गरि नजिकै लगेर जीबी राईलाई किन नपक्रिएको ? भन्न आँट गर्नेले, आफू गृहमन्त्री भए २४ घण्टामा पक्रेर देखाउने धम्की दिनेले अहिले आफू स्वयं गृहमन्त्री भएको बेला किन चुँ सम्म बोल्न सक्दैनन् ? सहकारी घोटाला काण्डले देशको राष्ट्रिय राजनीति नै तरंगित बनिरहँदा किन उच्चारणसम्म गर्दैनन् ? सहकारी घोटाला काण्डलाई बिषयान्तर गर्न अहिले योजनाबद्ध तरिकाले माओबादीमा प्रचण्डलाई काम नलाग्ने नेताहरुलाई समातेको ढ्वाङ्ग रच्दैछन ? किन मिडिया र त्यसका सञ्चालक माथि गोमन साप झै फँडा फुलाएर जाइलाग्न थालेका छन् ? भन्ने कुरा अब सामान्य मानिसले पनि बुझिसकेका छन् । सडक हुँदै सहकारी घोटाला काण्डले अब संसदमा प्रवेश पाएको छ । अब संसदीय प्रकृयाबाटै यसको छिनोफानो होला भन्ने चाहनामा रहेका सहकारी पिडितहरु स्वयं प्रधानमन्त्री र सत्ता साझेदार दलहरु नै सहकारी पिडितप्रति उदाशिन देखिन थालेपछि अब प्रतिकारमा उत्रने तैयारीमा लागेका देखिन्छन् ।

देशमा अहिले तस्कर र अपराधीहरुको सरकार छ भन्दा अत्युक्ति नहोला । देशको राष्ट्रिय ढुकुटी विभिन्न बहानाबाजी बनाएर यिनिहरुले लुटेको पनि धेरै भैसकेको छ । कहिले क्यान्टोनमेन्टका नाममा, कहिले अयोग्य लडाकुका नाममा, कहिले लडाकुका परिवारलाई राहतका नाममा त कहिले शहिदका नाममा देश निरन्तर एउटै पार्टीका नेताले लुटिरहेको छ । ६ हजार पुगनपुग आलाकाँचा केटाकेटी बटुलेर शान्ति प्रकृयामा आएको माओवादीले २० हजारभन्दा बढी लडाकुका नाममा राज्यको सम्पत्ति लुटदा पनि कांग्रेस, एमाले, राप्रपा लगायतका पार्टीहरु त्यहि माओवादी पार्टीसँग लम्पसार परेको देख्दा टिठ लाग्छ ।

हिजो जनताका घरदेखि सहकारी बैंकसम्म लुटन भ्याएका र मायकको फुँदो तेर्साएर जनता थर्काउदै करोडौं अशुल्न भ्याएकाहरुको अन्तरघुलनबाट अहिले भ्रष्टाचारका पुराना फायललाई सहज तरिकाले बिसर्जन गर्ने सुनौलो अवसर माओवादी र रास्वपालाई मिलेको छ । यी दुबै राजनीतिक दलका नाममा आर्थिक व्यापार चलाउने कम्पनी हुन भन्ने कुरा आम नेपाली जनताले अब भने बुझिसकेका छन् । महरालाई सुनपानीले चोख्याउँदै शंखघंट बजाएर ससम्मान घर फिर्ता गराएपछि रास्वपामा अलिअलि रहेको जनबिश्वास समेत निमिट्यान्न भएको छ । केबल भ्रष्टाचार बिरुद्धको एकल नारा दिएर जनतामा स्थापित भएको रास्वपा आफै सहकारीको अर्बौं रुपैयाँ अपचलन र घोटालाको काण्डमा फँसेको छ । 

अहिलेको राजनीतिक बृत्तचित्रलाई नजिकबाट हेर्नेहरुले रास्वपाका अध्यक्ष तथा उपप्रधानमन्त्री र गृहमन्त्री रवि लामिछानेलाई प्रचण्डको अन्तिम ब्रम्हास्त्रका रुपमा हेरिरहेका छन् । लाखौ जनता सहकारीबाट पिडित भएको बर्तमान अवस्थामा सहकारी ठगीमा प्रत्येक संलग्न देखिएका, ब्यक्तिहरुलाई नै काखी च्यापेर केवल सत्ताको ठेला तानीरहेका प्रचण्डलाई लोहा लोहेको काटता है भनेझैं भ्रष्ट बचाउन महाभ्रष्ट र महाठगको सहारा लिनुपर्ने बाध्यताले नेपालवाट छिट्टै प्रचण्ड र प्रचण्ड नेतृत्वको पार्टी र सरकार छिट्टै नेपाली राजनीतिक ईतिहाँसको गर्भमा समाहित हुने अवस्था देखिदैछ ।