करण परियार: ईश्वरको वरदान पाएर गाउनकै लागि जन्मिएको अदभुत प्रतिभा

२१ जेठ, काठमाडौं । अनित्यताको दर्शनले जीवन बुझ्न हामीलाई एउटा बडो सार्थक उपाय प्रदान गरेको छ । जस अनुसार हामीले हेक्का राख्नुपर्ने कुरा छ–दृश्य पनि अनित्य छ, त्यो दृश्य हेर्ने दर्शक पनि अनित्य छ ।अर्थात् दृश्य पनि सँधैभरी रहँदैन, हेर्ने पात्र दर्शक पनि सँधैभरी बाँच्दैन । दृश्य र दृष्टि या दर्शकबीच एउटा घटना सतत् चलिरहेको छ, दर्शन । यो दर्शन चाँही नित्य छ । 

यसलाई संगीतसँग जोडौं । गाउने कलाकार पनि अनित्य छ, सुन्ने श्रोता पनि अनित्य छ । तर, कलाकार र श्रोताबीच एउटा घटना सतत् छ, त्यो हो श्रवण । यो चाँही नित्य छ । अर्थात् यो संसारमा गाउने कलाकार आउँछन्, गाउँछन् र जान्छन् । सुन्ने श्रोता पनि आउँछन्, सुन्छन् र प्रकृतिको गर्भमै बिलाउँछन् । तर, गाउने र सुन्ने प्रक्रिया सतत् चलिरहन्छ । चल्दै आएको छ ।

संगीतको यही सतत् प्रक्रियालाई निरन्तरता दिँदै आजको पुस्तामा पनि गाउने, बजाउने, सुन्ने र सुनाउने प्रक्रिया चल्दै आएको छ । र, हरेक युगमा यसलाई थप आलोकित बनाउन कुनै न कुनै ‘चम्किलो तारा’को उदय हुने गर्छ । नेपाली संगीत आकाशमा फेरी यस्तै एउटा ताराको उदय भएको छ–करण परियार । 

नेपाल आइडल सिजन पाँचमा यतिबेला उत्कृष्ट ६ प्रतिस्पर्धी भिडिरहेका छन् । हरेक प्रतिस्पर्धी आ–आफ्नो जनरामा माहिर छन् । तैपनि करण परियारले यतिबेला धेरैको मन जितिरहेका छन् र अत्याधिक भोट पनि पाइरहेका छन् । करणले पाइरहेको ख्याति या भोटको वर्षाको कारण उनको निर्दोष मुहार र वाणी पटक्कै हैन, उनको पर्फमेन्स र स्वरको ओज हो । 

करणले ‘अडिसन राउण्ड’मै निर्णायक त्रय न्ह्यू बज्राचार्य, कालीप्रसाद बाँस्कोटा र इन्दिरा जोशीलाई निशब्द बनाइदिएका थिए । ‘अडिसन राउण्ड’मा उनले शिव परियार र उदित नारायण झाको स्वरमा सजिएका गीत सुनाएका थिए । 

यसबाटै करणमा ‘भर्सटायल’ क्षमता छ भन्ने बुझिएको थियो । शिव परियार र उदित नारायणको ‘टोन’को मिठास फरक छ । यो त हुने नै भयो । हरेक कलाकारको आ–आफ्नै टोन हुन्छ । तर, फरक टोन भएका दुई गायकको ‘टोन’मा न्याय गर्नसक्नु करणको विशेषता थियो, ‘अडिसन राउण्ड’मै । 

‘कहाँ थियौ राजा, तिमी त रेडिमेड हौ’, निर्णायक इन्दिरा जोशीले यसो भन्दै करणलाई उत्कृष्ट १५ मा प्रवेश गरेको ‘गोल्डेन माइक’ दिइन् । करणले आफ्नो ‘भर्सटायल’ गायन क्षमता प्रदर्शन गर्दै गए । उदित नारायणपछि उनले भारतीय गायक सोनु निगमले गाएको नेपाली चलचित्रको गीत ‘उकाली ओराली गर्दै’ गाए । 

उदित या सोनु निगमले गाउने चलचित्रका रोमान्टिक गीत मात्र गाउन सक्ने होलान् भन्ने कतिपयलाई लागेको थियो सुरुमा, तर करणले जब मालकौंस रागमा आधारित तिलक सिंह पेलाले गाएको ‘के लत बस्यो मलाई’ गाए, उनको यो ‘गड गिफ्टेड’ प्रतिभाबाट सबै भतुक्कै भए । 

संगीतका प्रशिक्षार्थीहरूलाई तेस्रो या चौथो वर्षपछि मात्र मालकौंस राग अभ्यास गराइन्छ । कोमल सुरहरुले ओतप्रोत ‘काफी थाट’ वर्गमा पर्ने यो रागमा आधारित गीत गाउनु चानचुने कुरा हैन । भर्खर संगीतको सरगम, अलंकारको प्रारम्भिक अभ्यास गरिरहेका करणले जटील रागमा आधारित गीत गाउनु संगीत पारखीका लागि आश्चर्य मात्र हैन, हर्षकै विषय थियो ।

हरेक एपीसोडमा वाहवाही पाउँदै, निर्णायकलाई उठबस गराउँदै, रुवाउँदै, हसाउँदै र पुरस्कार थाप्दै तहल्का मच्चाइरहेका करणले जब भूपी शेरचनले रचेको, गोपाल योञ्जनले संगीत भरेको र नारायण गोपालले गाएको ‘अल्झेछ क्यारे पछ्यौरी’ गाए, त्यसपछि त झन् उनको अद्भुत प्रतिभामा ‘चार चाँद’ लाग्यो । 

अतिथिका रुपमा आएका चर्चित गायक रामकृष्ण ढकालले करणसँगै यही गीत गाउने क्रममा ‘हाइ पिच’को शब्द आउँदा आफूले नगाएर करणलाई नै गाउन दिए । अनि तत्काल स्वीकार्दै भने, ‘म त सी स्केलमा गाउन सक्छु, डि स्केल मैले तपाईँलाई छाडिदिएको हुँ ।’

करणले गायक÷संगीतकार गोपाल योञ्जनको देशभक्तिले ओतप्रोत कालजयी गीत ‘देशले रगत मागे मलाई बलि चढाउ’ गाएपछि निर्णायक कालीप्रसाद बाँस्कोटाले आँसु थाम्न सकेनन् । अनि निर्णायक इन्दिराको टिप्पणी थियो, ‘करण मलाई त तिमीले फिल्मी रोमान्टिक गीत मात्र गाउन सक्छौ भन्ने लागेको थियो, तर म गलत रहेछु, आज तिमीले मलाई गलत साबित गरिदियौँ । 

यसरी निर्णायकलाई रुवाइदिने र गलत साबित गरिदिने क्षमता प्रदर्शन गरेर करण यतिबेला वाहवाही बटुलिरहेका छन् । तर, यो उचाईमा पुगिसक्दा पनि उनमा अहंकार लेस पनि देखिंदैन । ‘अडिसन राउण्ड’मा झैं उनमा उही शालिनता, शिष्टता र निर्दोषन बरकरार छ । 

सुरसम्राट भक्तराज आचार्यको स्मृतिमा ‘भक्तराज आचार्य स्पेशल एपीसोड’मा पनि करणले धमाका मच्चाए । सुरसम्राटका पुत्रहरू माझिएका गायक द्वय स्वरुपराज आचार्य र सत्यराज आचार्यका सामुन्ने करणले भक्तराजले गाएको ‘मेरो साधनाको बरदान हो गीत’ गाए । यो गीत सुनेपछि अतिथि सत्यराजले भनिहाले, ‘तिमी २० वर्षका रहेछौ, तर म २० वर्षको हुँदा बुबाको यो गीत मैले तिमीले जत्ति गाउन सक्दिन थिए ।’ यहाँ भन्दा अरु के चाहियो करणलाई ?

उनको शिखर यात्रा अघि बढ्दैछ र धेरैले करणलाई नै यो सिजनको ‘नेपाल आइडल’ ठानिसकेका छन् । छुजाङ डुक्पाको ‘असारे महिनामा पानी परे रुझाउने होस्’ या डोयट गीत ‘मखमली पछ्यौरीले सानु’ नै किन नहोस्, हरेक बान्कीका गीत गाएर उनले सबैको मन जितिरहेका छन् । 

न त संगीतको लामो साधना, न त सुरको लामो अभ्यास । सुनेकै भरमा एउटा सुर पनि नबिगारी मात्र हैन, शब्द उच्चारणसमेत नबिगारी स्पष्ट शैलीमा गाउन सक्ने करणको यो प्रतिभाले आगामी दिनमा देश-विदेशमै तहल्का मच्चाउनसक्ने अडकल गरिँदैछ । एकाध एपिसोडपछि नै करणमाथि कलाकार र श्रोताको ध्यान केन्द्रित भइसकेको थियो । चर्चित संगीतकार अर्जुन पोखरेलले उनको स्वरको प्रशंसा गर्दै बधाई दिएका थिए । 

‘सुप्रानो स्केल’का चर्चित गायक शिव परियारले त करणलाई आफूसँगै तुलना गरे । सामाजिक संजालमा शिवले ‘२५ वर्षअघि आफू काठमाडौंमा संगीतमा करिअर खोज्दै संघर्षरत रहँदाको जस्तो विम्ब मैले करणमा पाए, आफूजस्तै लाग्यो’ भन्ने भावमा स्टाटस लेखेका थिए । 

करणको स्वधर्म: गायन 
श्रीमदभागवत गीताका अनुसार कुरु क्षेत्रमा कृष्णले अर्जुनलाई भन्छन्, ‘हे अर्जुन, हरेक व्यक्तिको आ–आफ्नो स्वधर्म हुन्छ, तिम्रो स्वधर्म भनेको युद्ध लड्नु हो, त्यसैले उठाउ गाण्डीब र स्वधर्म पालना गर ।’

यो बडा अर्थपूर्ण कुरा हो । हरेक व्यक्तिको जन्मसँगै उसको स्वधर्म पनि जोडिएर आएको हुन्छ । आफ्नो स्वधर्म नचिन्दा या त्यो प्रकट नहुँदा मानिस अन्यत्र भौंतारिइरहेको हुन्छ । तर, कमै भाग्यमानी हुन्छन्, जसलाई आफ्नो स्वधर्मको ज्ञान हुन्छ या स्वधर्म चिन्ने अवसर प्राप्त हुन्छ । 

करण परियारलाई आफ्नो स्वधर्मको आभ्यन्तरिक आभास भइसकेको बुझ्न सकिन्छ । उनको स्वधर्म हो–गायन, गायन र गायन । त्यसैले त सानैदेखि उनले गाउँदै आएका रहेछन् भन्ने एउटा भिडियोबाट स्पष्ट भएको छ । करणलाई उनको स्वधर्मको असली बोध गराइदिने भूमिका भने पक्कै पनि ‘नेपाल आइडल’को मञ्चले प्रदान गरिदियो । यसका लागि सुरेश पौडेललगायत नेपाल आइडलको समग्र टीमको योगदान छ । 

अबको बाटो
करण परियार अहिले नै सेलीब्रेटी भइसके । अहिलेसम्म उनको आफ्नै गीत भने छैन, सायद । यो ‘फेम सेलर’हरुको भीडमा करणको स्वरमा गीत गवाएर धन कमाउन चाहनेहरूको कमी हुनेछैन । धेरै कलाकार यहींनेर चुक्ने गर्छन् । उत्कृष्ट गीत र उत्कृष्ट संगीतको पहिचान नगरी जस्तो पायो त्यस्तो गीत गाइदिँदा केही रकम त हात पर्ला, तर यसले आफूले कमाएको ख्याति भने गुम्नसक्छ । 

अतः करणले सावधानी अपनाउनुपर्ने पक्ष के हो भने, तत्काल गीत रेकर्डिङको हतार नगर्ने । पहिला साधना गर्ने । गायक स्वरुपराज आचार्यले भने झैं, ‘१२ वटै सुरमा आरोह, अवरोह र पलटाको गहन अभ्यास’ गर्ने । यसका लागि करणले गायक तिलक सिंह पेलाको शैली पनि अनुकरण गर्नुपर्छ । गायक तिलक सिंहले लामो साधनापछि बल्ल ‘के लत बस्यो’ गाएका थिए, अनि न त्यो हिट भयो । 

साधनाबिना पनि अहिलेकै ‘क्रेज’ भजाएर केही समय त टिक्न सकिएला, तर अरूका गीतको ‘कपी क्याट’ हुने बाटोमा लाग्नुभन्दा केही वर्षको साधनापछि आफ्नै कालजयी गीत दिन सकेको खण्डमा करण नेपाली संगीतको ‘चम्किलो किरण’ बन्ने पक्का छ । 

अन्त्यमा, उस्ताद रामवृक्ष सिंहले गायक÷संगीतकार एवं संगीत प्रशिक्षक गुरुदेव कामतको संगीतालयमा आउँदा भनेको एउटा वाक्य स्मरण गरौं, ‘संगीतमा सफलता प्राप्त गर्न, साधना, साहित्य र सौभाग्य आवश्यक पर्छ ।’ करणको शौभाग्य त चम्किसकेको छ, अब साधना र साहित्यतर्फ आफूलाई समर्पित गरौं, सफलता आफै प्राप्त हुन्छ ।  
बधाई तथा शुभकामना ।