एमालेको शक्ति प्रदर्शन सरकारविरुद्ध हो कि जनताविरुद्ध ?

७ मंसिर, काठमाडौं । शुक्रबार संघीय राजधानी काठमाडौंमा देशको कार्यकारी प्रमुख रहेका केपी शर्मा ओली अध्यक्ष रहेको पार्टी नेकपा एमालेले शक्ति प्रदर्शन गर्यो । एमालेको प्रदर्शनबाट जनताले नपाउनु सास्ती पाए । कतिले समयमै कार्यालय पुग्न पाएनन्, धेरै सिकिस्त विरामीहरू समयभित्र अस्पताल पुग्न पाएनन् । यसै पनि सधैं व्यस्त भइरहने उपत्यकाको ट्राफिक व्यवस्था एमालेको प्रदर्शनले असरल्ल बन्यो । तर, सडकमा आएर सत्तामा भएको एमालेले के गर्न खोजेको हो भन्ने कुराको भेउ कसैले पाएनन् । 

आजको प्रदर्शनले पार्टीलाई सडकमा ल्याएर प्रधानमन्त्री ओलीले कसका अगाडि शक्ति देखाउन खाेजेको हो भन्ने प्रश्न गम्भीर रुपमा उठेको छ । प्रधानमन्त्रीलाई मुख्य अतिथि बनाएर सत्ता नेतृत्व गरिरहेको दलले विरोधका कार्यक्रम राख्नु विकृतियुक्त र बिरोधाभाषपूर्ण देखियो । प्राय लोकतान्त्रिक शासन व्यवस्था भएका मुलुकमा यस्ता नौटंकी कमै मात्र देख्न पाइन्छ । यस्तै अशोभनीय कार्यले पनि कम्युनिष्ट नेतृत्व जनताबाट अश्वीकार्य हुँदै गएको छ । यस्तै क्रियाकलापले गर्दा प्रधानमन्त्रीमा केपी ओलीकाे ओज घटिरहेको, उनी विस्तारै कम रुचाइन थालेका छन् । 

यतिबेला सत्तामा नेकपा एमाले मात्र छैन, नेपाली कांग्रेस पनि सहभागी छ । प्रत्यक्ष सहभागी नभए पनि आफूले प्रधानमन्त्री बनाएको दलबाट यसरी भएको औचित्यहीन प्रदर्शनबाट विना कारण दुःख पाएका जनताले कांग्रेसमाथि पनि प्रश्न गर्छन् । कांग्रेसले उत्तर दिनुपर्छ कि देशको आर्थिक विकास र जनतालाई उचित सेवा र सुशासन दिन बनेको सरकारको नेतृत्व गरिरहेका प्रधानमन्त्रीले सडकमा राखिएको विरोध सभामा किन गए ?  जनताविरुद्ध सरकार सडकमा जान मिल्छ ? सरकार विरुद्ध प्रधानमन्त्री सडकमा उभिएर भाषण गर्न मिल्छ ? यदि यो सरकार विरुद्ध होइन, जनताविरुद्ध होइन भने कसकाविरुद्ध एमाले सडकमा गएको हो ? कसका विरुद्ध प्रधानमन्त्री सडकमा गए ?      

शुक्रबारको दरबारमार्गमा शक्ति प्रदर्शन गरेर एमालेले दिन खोजेको सन्देश के हो ? प्रधानमन्त्रीले भन्न चाहेको कुरा के हो ? नेकपा एमाले अहिले आफैँ सरकारमा छ । अनि, पार्टी अध्यक्ष केपी ओली स्वयम् झण्डै दुईतिहाइ बहुमत प्राप्त बलियो प्रधानमन्त्री छन् । सरकारमा बसेर राम्रो काम गर्न नसक्दा उनीविरुद्ध एकपछि अर्को गर्दै विपक्षी दलहरू सडकमा आउन थालेका छन् । ती आन्दोलन दबाउन सत्तारुढ एमालेले पनि शक्ति प्रदर्शन गर्यो भन्दा एमालेलाई नै लाज हुनुपर्छ । आफ्नो पार्टी र प्रधानमन्त्रीविरूद्ध जनताले आवाज उठाए भनेर सत्तामा रहेका दल सडकमा आएर नृत्य देखाउन मिल्दैन ।   

दरवारमार्गकाे मञ्चमा उभिएर एमालेका नेताहरूले अमुक व्यक्ति र शक्तिप्रति हुँकार गरिरहँदा पीक आवरमा बढेका सवारी साधनका कारण काठमाडौँ उपत्यकास्थित जडिबुटी, कोटेश्वर, बालकुमारी, ग्वार्को, सातदोबाटो, माइतीघर, थापाथली, कुपण्डोल, त्रिपुरेश्वर र टेकु हुँदै चल्ने सवारी साधन जाममा परे । एयरपोर्ट गोल्डेन गेट, गौशाला, मित्रपार्क, चाबहिल र नारायणगोपाल चोक आधा दिन व्यस्त भए । यो जाम एमालेले विना कारण खडा गरेको हो । यो जाममा फसेका जनताहरु आज एमाले र प्रधानमन्त्रीविरूद्ध आएका भए नसोचेको परिस्थिति सिर्जना हुन सक्थ्यो । तर, जाममा फसेका जनता एमाले पार्टी र त्यसको अध्यक्षता गरिरहेका प्रधानमन्त्री ओली जस्तै अबुझ देखिएनन् । संयम देखिए र बाहिर आएनन् ।   

सत्ताको डाडु पन्यु आफ्नै हातमा रहेका बेला एमाले किन सडकमा आउनुपर्याे ? जागरण सभाका उपस्थित भएका कतिपय एमाले नेताले नै प्रश्न उठाए । त्यसको प्रष्टीकरण दिने क्रममा महासचिव शंकर पोखरेलले भारतीय सरकार र नरेन्द्र मोदीको उदाहरण दिएर भने, सत्तामा हुँदा जनतामा जान हुन्न भन्ने भाष्य आफैँमा गलत छ । छिमेकमा नरेन्द्र मोदी पनि गइरहेका छन्, अमेरिकामा पनि जान्छन् । हामी मुठभेडका लागि सभामा आएका होइनौ, सडक विपक्षीको मात्र होइन । लगत्तै अध्यक्ष ओलीले पनि एमाले विरोधीलाई देखाउन सभा राखिएको बताए । 

चार कारणले एमालेले जागरण सभा गरिएको पुष्टि गर्न खोजेको छ । पहिलो, निराशा र अराजकताविरुद्ध आफ्ना एजेन्डा राख्न । दोस्रो, सरकारले गरेका काम जनतासम्म पुर्याउन । तेस्रो, पार्टीपंक्ति परिचालन गर्न र चौथो, १६ मंसिरमा हुने उपनिर्वाचनमा एमालेको पक्षमा उभिन जनतालाई आह्वान गर्न । तर, यसका लागि पार्टीले राखेको यो कार्यक्रममा प्रधानमन्त्री जान उपयुक्त थिएन । प्रधानमन्त्री र प्रधानमन्त्रीकै दल सडकमा उत्रिँदा धेरै प्रश्नहरू उठेका छन् । के एमाले विपक्षीबाट तर्सिएको हो ? जागरण सभाबाट उसले दिन खोजेको सन्देश के हो ? जनताले यसलाई के भनेर बुझ्ने ? 

जनतालाई सेवा प्रवाहमा कमजोरी छ । केही भएन, अब यो देशमा केही हुन्न भन्ने भाष्य स्थापित भइरहेको छ । सरकारकै आडमा अनेकन् नियोजित अराजकता बढिरहेका छन् । अराजकता र लोकतन्त्र सँगसँगै जान सक्दैन भन्ने सामाजिक मनोविज्ञान बढिरहेका बेला एमालेको यो शक्ति प्रदर्शनले उर्जा थपेको छ । सभामा ओलीले आफू भ्रष्टाचारी हैन भन्न खोजेका थिए । यो भन्न जनतालाई सडकमा बन्दी बनाएर सडककै बीचमा मञ्च बनाएर बाटो छेक्न आवश्यक थिएन । उनको संकेत दुर्गा प्रसाईंलगायत व्यवस्था विरोधी समूहतर्फ थियो । सरकारी सेवा डेलिभरीमा देखिएका कमजोरी सच्याउने तिर थिएन । 

एमालेले जति बचाउ गर्न खोजेपनि कांग्रेस–एमालेको सरकारले प्रचण्ड सरकारको जत्तिको पनि काम गर्न सकेन भन्ने कुरामा जनता स्पष्ट छन् । प्रचण्ड सरकार कति ठिक वा बेठीक थियो, त्यो आफ्नो ठाउँमा होला, ओली सरकारको तीन महिना राम्रो देखिएन । ३१ साउनमा पदभार ग्रहण गरेका प्रधानमन्त्री ओलीले त्यसयता बारम्बार मौखिक प्रतिबद्धता भनेको भ्रष्टाचार प्रतिको शून्य सहनशीलता सरकारको नीति हो । म भ्रष्टाचार गर्दिनँ, अरूलाई पनि गर्न दिन्न । तर, यो प्रतिबद्धतामा ओलीले सरकार चुकेको छ । 

एमाले र ओलीमाथि भ्रष्टाचारका अनेक प्रश्न उठिरहेका समयमा अदालतबाट दोषी ठहर भएका र प्रधानमन्त्री मातहतकै सम्पत्ति शुद्धीकरण विभागबाट अनुसन्धान भइरहेका विवादास्पद व्यवसायी मीनबहादुर गुरुङबाट पार्टी कार्यालय बनाइदिने गरी जग्गा दानमा लिएर ओली विवादमा तानिए । सुशासन, सामाजिक न्याय तथा समृद्धिको पक्षमा वर्तमान सरकारले काम विश्लेषण योग्य छन् । शासन प्रशासन पहिला जसरी चलिरहेको थियो, त्यसरी नै पनि चलिरहेको छैन । सहकारी ठगीमा राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टीका सभापति रवि लामिछानेलाई पक्राउ गरेर अनुसन्धानमा राखिएको छ । यसैलाई शुक्रबारको सभामा ठूलो उपलब्धि भएको बताए । सरकारी सेवा विस्तारमा खास ध्यान नदिएका ओलीले एमालेलाई महान पार्टी भएको घोषणा गरे । यो जनताले चाहेको र रुचाएको विषय थिएन । 

त्यसैले पनि मंसिर ७ गते संघीय राजधानी काठमाडौँमा गरिएको एमालेको जन प्रदर्शन र विरोध सभा के का लागि हो भन्ने प्रश्न उठेको हो । सत्तामा रहेको दलले राखेको विरोध सभामा प्रधानमन्त्रीले सम्बोधन गर्न आवश्यक थियो कि थिएन भन्ने प्रश्न उठेको छ । दुर्गा प्रसाईं जस्ता केही समूहले गर्दै आएको विरोधको जवाफ दिन प्रधानमन्त्रीले राजधानीका सडक जाम गराएर जनतालाई सास्ती दिन आवश्यक थियो कि थिएन ? राजनीतिक दलले अबका दिनमा यस्ता कुराको जवाफ नखोज्ने हो भने जनताले सोच्नुपर्ने अवस्था आउँछ । यस्ता बेतुके अभियानले जनतालाई दुःख दिने र थप चिढाउने काम मात्र भएको छ ।