लेख्नै नसकेको शब्द “बुबा हार्दिक श्रद्धासुमन”

♦ खगेन्द्र भण्डारी

बिहानै फेसबुकका भित्तामा हेरे, सबैका बुवाहरुको फोटो पोतिएका थिए । हरेकले फोटो र बखानसहित आआफ्ना बुबाप्रति श्रद्धा व्यक्त गरेको देखेर कता कता मलाई पनि “बाबा बुबाको मुख हेर्ने दिनको शुभकामना” भन्न मन लाग्यो ।

उठेर बुबाको सानिध्यमा गएर “बा ! मुख हेरे हैं ” भन्न मन थियो तर यो पटक यी सबै कुरा भन्न गर्न नपाउने भुलेको रहेछु ।
हुनत म बुबालाई बर्षको एकदिन मात्र सामाजिक संजालको भित्तामा राखेर सम्मान हुन्न भन्ने मान्छे तरपनि
मनभरी कता कता केही कुराले घोचिरहेको आत्मानुभुति भो र भक्कानिएको मनको कन्दराको भडारभित्र अनायासै आशुहरु टिलपिल हुँदै बन्द हुँदै थियो ।

बुबा ! सायद यो शब्द नै हो संसारमा आमा जत्तिकै प्यारो । जसको काखले जीवनका अनेकन पीडा र आशुहरु नामेट हुन्छ । जसको साथ मात्रैले पनि जीवनका हरेक मोड सफल हुन्छन् । केही अदृश्य घाउहरु मनका कन्दराहरुमा फलिरहेको आभास भैरह्यो ।

विवश छु, परिस्थिति या नियति सायद खुशी मदेखि अलग रह्यो । अनि केही अपुरणीय क्षतिको महशुस गर्दैछु । सम्झनाका मानसपटलमा केवल याद मात्र रह्यो भन्ने भान हुदाँ कुन कदम चालू कि फेरि म म बन्न सकु ? यी र यस्तै प्रश्नहरु मनमा खेलिरहेका थिए बुवाले हामीलाई छाडेर गएको पनि दश महिना भइसकेछ ।

नित्यकर्म सकेर एकछिन के बसेको थिए, अनायासै मन भावविह्वल भो ! सम्झनाका तमसुकहरु कोठाको भित्तामा रहेको बुबाको तस्बिरसङ्गै चाङ बन्दै रोदनको दरवार तयार भइसकेको थियो । कुडिएको मन सम्हालेरै भएपनि ती यादहरु भुल्न खोजिरहे ।

साच्चिकै बुवालाई भेट्न मन भो अनि बुबा सुत्ने बिस्ताराबाट उठेर अर्कै कोठामा गएर फोटो हेर्दै भने, बुवा तपाईले सिकाएको सत्यता, सादगी, निष्ठा, त्याग, समर्पण र सत नछाड्ने यी गुण छाडेको छैन् । बुबा हुनेहरुलाई त उत्सव होला तर
बुबाबिना पनि ताते ताते गर्दै लडिरहेका म जस्तालाई ? फगत  खुशी हराएको दिन !

बाबाले दिएको पैसाबाट बाबालाई नै उपहार किनेर ल्याएर दिने दिनदेखि आजको दिनसम्म आउँदा जिन्दगीका अनेकन उतारचढाव बीच सम्झे, आफ्नो रित्तो गोजी राखेर पनि मेरो खुशीहरुले भरिदिदाँ कति खुशी हुन्थे ? बा ले गर्नुहुन्छ भनेर भनेका सबै कुरा अब मानस्पटलमा मात्र स्मृति बनेर रहेका छन् ।

सबैले आ–आफ्नो बुवाको मुख हेरे सामाजिक संजाल रङ्गाइसके मैले नि लेख्नुपर्ने कलम सार्नै मन भएन । अरुबेला बाबाको नाममा अनेक काव्य तयार गर्ने म आज साच्चिकै शब्द चयन गर्नै सकिन । अझ भनु लेख्नै सकिन । बाबा ! हार्दिक श्रद्धासुमन अर्पण गरे ।