नवीन घिमिरे उर्फ मलि खाँ

विसंगति र वेथितिबारे सत्यतथ्य उजागर गर्ने संञ्चारमाध्यमहरु नै हुन् । हालै अवकाश प्राप्त प्रमुख आयुक्त नवीनकुमार घिमिरेका बारेमा नेपालबहस डटकममा सान्दर्भिक  लेख पढन पाउँदा खुशी लाग्यो । लेखमा उल्लेख भएझै निजामती सेवामा हुँदा घिमिरे त्यति विवादित नभएको कुरा असत्य होईन ।

हो, मण्डी ओढेर ध्यु खानेहरु विवादमा आउन केही समय लाग्छ । त्यसैले नवीन लियाकत अलि खाँ पक्कै रहेनन बरु गुलाम अलि खाँ (मलि खाँ) भएर अख्तियारबाट बाहिरिए । उनी बारे मेरो नजरमा भएको केही थप जानकारी यस्तो छ । निजामति सेवामा हँदा घिमिरेले गृहसचिव हुन निकै पापड बेलेका थिए ।

उनले ठुलो कसरत गरेर बबरमहल रिभिजिटेडमा तत्कालिन गृहमन्त्री बिजयकुमार गच्छदारको तर्फबाट दुईजना मधेशवादी नेताहरु (रामेश्वर राय यादव र जितेन्द्र देव)सँग ठुलो व्रिफकेशसहित घिमिरेको भेटघाटले निकै चर्चा पाएको थियो । नेता गच्छदारका पुत्रको मालिस पनि मलिखाँबाट भयो ।

गृहसचिवबाट अवकाश प्राप्त भएपछि अख्तियारको आयुक्तको लागि यिनले किन प्रयत्न गरे र प्रमुख आयुक्त नै सफल भए, प्रशस्त शंका गर्ने ठाँउ छ । किनकी आयुक्तमा मात्र मरिहत्ते गर्न सचिव भैसकेको व्यक्तिलाई सुहाउदैन् । घुस खान छुट भएका केही सरकारी अड्डा मध्यको एक अख्तियार भएकोले द्रव्यपिचासहरु साम, दाम, दण्ड, भेद सबै प्रयोग गरी सो पद ओगटछन् । केही समयदेखि अथाह सम्पति कमाउने उद्देश्यसहित यस्तो प्रवृत्ति देखिन थालेको छ ।

यही शैली अपनाएर घिमिरे आयुक्त .भए र केही वर्षपछि विभिन्न शक्तिकेन्द्र धाएर, वाचाकसम खाएर प्रमुख आयुक्त पद हत्याउन सफल भए । निश्चय नै उनको नियुक्तिमा प्रमुख भुमिका प्रधानमन्त्री केपी ओलीकै रह्यो । उनको कार्यकालमा कसलाई मुद्दा लगाउने, कुन मुद्दा तामेलीमा राख्ने, कुन मुद्दामा पुनरावेदन गर्ने वा नगर्ने विषयमा घिमिरे ओली दरवारबाट पुरै निर्देशित रहे । एक आज्ञाकारी मलिखाँले गर्नुपर्ने सबै काम गर्दागर्दै पनि ओलीका आफनै समकक्षीहरु (माधव,प्रचण्ड) आदिलाई इच्छापुर्ति गर्ने कामको आँट भने नवीनले गर्न सकेनन् ।

पाँच सय र हजार रुपैयाँका घुस मुद्दा चलाएर मानिसलाई आत्महत्या गर्ने स्थितिमा समेत यिनले पु¥याए । आफै कोरोना संक्रमित हुँर्दै गर्दा पनि आखिरी समयसम्म निर्देशानुसार र आफनै स्वार्थका मुद्दा चलाउने र तामेलीमा राख्ने जस्ता काम द्रुतगतिमा जारी राखे । यिनी जस्तो अख्तियारमा यति ठुलो विवादमा परी जनताको नजरमा यसरी गिरेका बिगतका प्रमुख आयुक्तहरु विरलै थिए ।

बिगतमा सुर्यनाथ उपाध्याय बारे पनि टिप्पणी भएका हुन, आयुक्त वेदप्रकाश शिवाकोटी र राजनारायण पाठक पनि विवादमा परे । लोकमान सिंह कार्की प्रमुख हुदाँ तहल्कानै मच्चियो भने हाकाहाकी कार्यालयमै पैसा असुल्ने दीप वस्नेत पनि मुद्दा झेल्दैछन् । तर घिमिरेको पालामा जस्तो गुलामी कहिल्यै भएन । जानकारहरु भन्छन्, यस्तो ठाँउमा बसेर एकदुई अर्ब कमाई गर्नु त साधारण कुरा नै हो आजको नेपालमा ।

बामपन्थी नेता चित्रबहादुर केसी यो भष्ट्राचार र वेथितिको दोष सरकार प्रमुख ओलीलाई दिन्छन् र यिनी नसुध्रेसम्म केही सुधार नहुने ठोकुवा समेत गर्दछन् । ठुला ठुला काण्डहरु चाहे त्यो एनसेल सम्बन्धि हुन वा रञ्जन बारेको निर्णय वा बजेटमा भएको लज्जास्पद नीतिगत भष्ट्राचार हरेकमा ओलीको संग्लनता देख्दछन् । मिलेमतोमा निर्णय र भागवण्डा हुने गर्छ आजकाल देशमा ।

एक समयका सम्मानित निकायहरुलाई वेश्यालय र शौचालयको संज्ञा दिन थालिएको छ । भ्रष्ट र जनताले फिटिक्क नरुचाएका विभिन्न क्षेत्रका व्यक्तिहरुको संरक्षण भने ओलीबाट भएकै छ । लाजशरमको केही हिसाबकिताव छैन् । विवादित मलिखाँ (घिमिरे) ले पनि हालै तक्मा पाए । नपाउन पनि किन ? जब उनको पुरा समय (एक विद्धान अधिवक्ता ओमप्रकाशका अनुसार) गुलामी मै बित्यो ।

अब आउने अख्तियारका आयुक्त र प्रमुख आयुक्तहरु पनि यस्तै प्रवृत्ति र शैलीका भए भने अख्तियार वास्तवमै बेश्यालय हुनेमा दुविधा हुनेछैन् । चेतना भया ।