लुकिङ लण्डन टकिङ टोकियो :- कम्युनिष्ट चरित्र

बोली र व्यवहारमा जहिले विरोधाभाष । जहिले गरिबको नाममा गरिब लुटेर आफु मालामाल हुने प्रपन्च । कथनी र करनीमा विविधता । घुमाउरा र झट्ट सुन्दा कर्णप्रिय शब्दजालमा आफुलाई लुकाउने राजनीतिका चार्ल्स शोभराजहरु ।

बौद्धिक फटाहाहरुको जमात नै नेपालको सन्दर्भमा कम्युनिष्टको परिचय बन्दै गएको छ भन्दा अशोभनिय नहोला । समानताका कुरा गरेर नथाक्ने तर संधै आफनालाई मात्रै पोस्ने शोषक सामन्तको चरित्र अंगिकार गर्ने फटाहा र लफङ्गाहरुलाई ताला चावी सुम्पिएर सुखी नेपाली हुने बाटोमा अग्रसर मेरो देश कहिले समृद्ध हुने हो र एकछाक पेटभरी खान पाउने हुन् कसैलाई थाहा छैन् ।

हत्या, हिंसा, लुटपाट, दलाली, तस्करी, बलात्कार, भ्रष्टचार, देशद्रोहमा लिप्त हुनु अनि भेद खुलेपछि पार्टी र जनताको लागि आवश्यक भनेर जष्टिफाई गर्नु भन्या बामपन्थी विचारधारामा अपरिहार्य योग्यता भित्र पर्छ कि कुन्नि ? नत्र दैनिक यस्ता क्रियाकलापहरु नदोहोरिनु पर्ने हो । यी उल्लेखित योग्यता नभईकन के कम्युनिष्ट पार्टीको अगुवा नेता हुनु सम्भव नै छैन र ?

यी मिथ्या आरोप मात्रै हैनन् बामपन्थी राजनीतिको दुर्घन्धित सत्य पनि हो । जब जनमानसमा स्थापित राजनीतिक पार्टीका नेताहरु अनि जनताबाट म्यान्डेट लिएर सिङ्गो राज्यलाई विवेकपूर्ण तरिकाले संचालन गर्ने जिम्मेवारी बोकेका व्यक्तित्वहरु वैधानिक तरिकाले राज्य संचालनमा दिनहुँ चुक्दै जान्छन र आफ्ना गल्तीहरु स्वीकार्नुको सट्टा त्यसैलाई उचित ठहर्याउन अनर्गल कुतर्क गरेर जग हसाउँछन अनि माथिको शीर्षक सटिक लाग्न थाल्छन् ।

हाम्रो जस्तो दुई शक्ति सम्पन्न विशाल मुलुकका बीच अवस्थित भूपरिवेष्ठित मुलुक आपसी वैमनश्यता मेटेर अगाडि बढ्न सकेन भने रसातलमा पुग्छ भन्ने सामान्य ज्ञान नभएका विज्ञहरु देखेर दिक्क लाग्छ । हैन, यो हुँदै नभएको जुङ्गाको लडाईको के तुक छ ? एउटा अबुझ पहेली बनेको छ । कमसेकम अलिकति नै भएपनि जुँगा भैदिएको भए सुहाउँथ्यो अनि सच्चा देशप्रेमीलाई गर्व पनि लाग्थ्यो । साथ र सहयोग पनि दिन्थे यहाँ तर जता कनिका देख्यो उतै सोच विचारै नगरी हामफाल्नु त मुर्खता हो ।

किनकी कलो खाएपछि आफ्नो पक्षमा भुकाई छाड्छन् मालिकहरुले । अटेर गर्यो खैरियत छैन चट् । हामीलाई महसुस हुन थालेको छ, हाम्रो सरकार वेश्याले झैं जसले सर्वाधिक पैसा तिर्छ उसैको तालमा नाचे जस्तो देखिंदै आएको छ । संवैधानिक पदमा बस्ने सरकार संचालकहरुलाई के कुराको चेतना हुनुपर्छ भने, सरकार र वेश्यालय कि नगरवधु भन्या फरक फरक हुन् । मुखमा छिमेकीले फाल्देको हड्डी च्यापेको कुकुर झैं पुच्छर लुकाएर संधै कुँई कुँई मात्रै गर्ने हो भने त यसले भोलिको पुस्तालाई समेत नराम्ररी न्याक्ने छ र सम्भवत औपनिवेशिक भड्खालोमा नजाक्ला पनि भन्न सकिन्न ।

हाम्रो जस्तो अशिक्षित तथा अल्पज्ञानी जमातको भोट तान्न वा चुनाव जित्न कमवेसी उल्टापुल्टा आश्वासन दिनुलाई पनि त्यति सारै गलत मान्न सकिन्न तर कमसेकम पुरा हुनसक्ने र सर्वाधिक आवश्यक काम त गर्नु पर्दैन र ? इतिहास मै सर्वाधिक शक्तिशाली सरकारले जनताका न्युनतम आवश्यकता परिपूर्ति गर्नेतर्फ छुसुक्क केही नगर्नु त सरासर बेइमानी होइन र ?

उल्टै डा. गाेविन्द केसी, कुलमान घिसिङ जस्ता नेपाली जनताको सेवा गर्ने राष्ट्रका सपुतहरुको तेजोवध गर्नु त आफ्नै लागि खाल्डो खन्नु जस्तै आत्मघाती कदम भएन र ? अन्धालाई चस्मा बेच्ने कला छ भन्दैमा सारा जनता वेकुफ ठान्नु त सरासर गलत हो ।

“अति सर्वत्र वर्जते” भने झैं अति भयो सरकार । जनताको धैर्यताको परिक्षा नलिईयोस । जनताको धैर्यताको बाँध भत्कियो भने सुनामी आउने छ अनि तपाईका मालिकहरु तपाईका NGO / INGO ले तपाइको आस्तित्व जोगाउन सक्लान र ? उखानटुक्काको रिहर्सल छोडेर विश्व इतिहासका पुस्तक पल्टाउनु होस्, जनगुनासो नसुन्नेको हविगत कस्तो भयो । आफ्ना आसेपासेको घेरा तोडेर निस्किनुहोस् अझै सुधार्नै नसकिने गरि भत्किसकेको छैन् ।

हरेक खलनायक भित्र एउटा नायक पनि विधमान हुन्छ भन्छन् । केवल व्यक्तिको प्रवल इच्छाशक्ति, अटुट धैर्यता भए मात्रै पुग्छ । कुपात्रबाट सुपात्र हुने ठाउँ नै नभएको पनि हैन । सस्तो लोकप्रियताको पिछा छोडेर मुठ्ठीभर पिछलग्गुहरुको घेरा तोडेर गुट उपगुटको नेता बन्नु भन्दा देशकै नेता हुने अवसर किन गुमाउने ? सधैं सबैलाई समयले यस्तो अवसर दिंदैन ।

तीन करोड जनताको मन छुने कामको थालनी गर्नुस्, सामान्य जनता मात्रै हैन आलोचकहरु पनि नतमस्तक हुनेछन् । नत्र दशकौंसम्म जनजिब्रोमा यो पार्टी, यसका नेता र वर्तमान सरकारका प्रति दुत्कार बाहेक केही निस्किने छैन् । नेपाली जनता अझै पनि आशान्वित छन् । चेतना भया !!!  फ़्र्याङ्कफर्ट, जर्मनी ।