कविता: सन्तुलन

मन र बचनको दुरी
कहिले अतिवादको हुरी
कहिले राष्ट्रवादको चट्यांग
कहिले आत्मसमर्पणको लर्को
कहिले हातजोडि विन्ति र प्रार्थना ।।
फेरी तुरुन्तै खुकुरीको धम्की
हुरीमा हल्लिएको रुख जस्तो
जरा बिनाको जिन्दगी जस्तो
मुटु हराएको मान्छे जस्तो ।।
एउटा असन्तुलनबाट अर्को असन्तुलन
कति सम्हाल्ने
कसले सम्हाल्ने
सन्तुलन खोज्दा खोज्दै
महा असन्तुलन आइसकेछ ।।