शेखरको नेतृत्वमा सरकार किन आवश्यक ?

देशको अर्थतन्त्र झनझन कमजोर र धरासायी बन्दै गइरहेको छ । देशमा शुसासन, राजनीतिक स्थायित्व र विकास अब एकादेशको कथा जस्तै भएको छ । जनतामा देखिएको चरम निरासा घटनेभन्दा पनि निरन्तर गुणात्मक रुपले बढने क्रममा देखिन्छ । जनता निराशाको अध्यारोमा रुमल्लिएर अब कता र कुन बाटोबाट बाहिर निस्कने भन्ने रणभुल्लमा परेका देखिन्छन् । भ्रष्टाचार र बेथितिका चाँङलाई छिचोलेर अगाडि बढने आँट र शाहस स्वयं सरकारले गर्न सकेको देखिदैन । यस्तो चरम बेथितिको राजनीति नेपाली जनताले यो भन्दा अगाडि कहिल्यै बेहोरेका थिएनन् । विगतका नेतृत्वले जनतालाई बर्तमान सरकारले जस्तो कहिल्यै दुःख पनि दिएनन् ।

देशका नेता भनाउँदाहरुनै भ्रष्टाचारमा लिप्त छन् । जताततै महङ्गी र कालोबजारी ब्याप्त छ, यो कुरा सवलाई थाहा छ । महंगीले गगन चुमीसकेको छ, आँखा अगाडि झल्झल्ति देखिन्छ । देश चलाउने नेताले देशको शिक्षा, स्वास्थ्य लगायतको ब्यापारीकरणमा लाग्नाले जनताले नेतृत्ववाट राहत अनुभूति गर्न छोडिसकेका छन् । नेताहरु उद्योग कलकारखाना खोल्नेभन्दा म्यानपावर खोलेर पैसा कमाउन र जनतालाई बिदेशीको नोकर बनाउन उद्धयत छन् । देशको सिमाना बेच्नेदेखि नेपाली जनतालाई शरणार्थी बनाएर रकम अशुल्ने काण्डमा देशका बरिष्ठ राजनीतिज्ञहरु नै मुछिएका छन् । तस्करको लामो सुचीमा सर्वसाधारण नागरिकको नभई देशको नेतृत्व सम्हालीसकेका नेताहरुकै नाम उल्लेख भएको देखिन्छ । यस्ता नेतृत्वबाट खै कस्तो सुसासन र विकासको आशा गर्न सकिन्छ ?

जनतालाई न्याय, सुसासन र बिकासको प्रत्याभूति दिलाउन सक्ने कुनै दर्बिलो आधार पनि बर्तमान सरकारसँग अब रहेन भन्ने प्रष्ट रुपमा बुझिसकिएको छ । ज्यानमारा अपराधीहरुले आम माफी पाउन थालेपछि मारिएका परिवारका सदस्यले न्याय माग्न कहाँ जानू ? कुनै भरपर्दो ठाउँ पनि बाँकी रहेन । बिद्यार्थी, युवा तथा प्रौढ जनताको निरन्तरताको बिदेश पलायनले देश युवा रहित खण्डहरमा परिणत हुदै गइरहेको छ । नेतालाई क्विन्टलका क्विन्टल सुन लुकाउन धौधौ परिरहेको छ । यता देशभित्र रहेका आम नागरिकलाई दुई छाक हात मुख जोर्न समेत धौधौ परिरहेको छ । देशको यस्तो जर्जर अवस्थामा जनताका लागि राजनीति गर्छु भनेर हिडेका इमानदार राजनीतिज्ञले समेत गम्भीर भएर सोच्न आवश्यक भैसकेको छ । 

लामो समयको राजनीतिक विश्लेषण र दलीय अभ्यासको बिषयमा कलम र थुतुनु दुबै चलाउँदा पनि राजनीति सग्लिनुको सट्टा झनझन फोहोर बन्दै गएपछि केही कठोर निर्णय लिनु आवश्यक ठान्दछु । यसैले यी देश लुटने अपराधी र भ्रष्टका भकारीको जयजयकार गर्नुभन्दा बेदाग ब्यक्तिको पक्षमा कलम चलाउनु आफ्नो कर्तव्य मान्छु । झोला बोकेर जनताको बिश्वासको बिस्कुन सुकाएर भट्टीमा भ्रष्ट र अपराधीहरुको सोमरस तान्न जाने अवसरवादीहरुका चंगुलबाट राजनीतिलाई बाहिर निकाल्न अर्को ठुलो बिद्रोह नै गर्नुपर्छ भन्ने मेरो ठम्याई छ । 

देश कुसासनको कहालिलाग्दो भड्खालोमा पसिसकेको छ । देशलाई सुसासनको बाटोमा हिडाउन निक्कै शाहसिक नेतृत्वको आवश्यकता खटकिसकेको छ । यस्तो अवस्थामा आम नेपाली जनताले दृढ र शाहसिक शंकल्प गर्न आवश्यक ठान्दछु । त्यसैले अब ढिलो नगरी हामीले दल भित्र र दल बाहिर कठोर निर्णय गर्न ढिलो गर्नु हुदैन । 

अहिले देशमा बिद्यमान राजनीतिक ब्यवस्थालाई चारैतिरबाट बदनाम गराउन खोजिदैछ । लोकतन्त्रको कछाड खुस्काउन स्वयं लोकतन्त्रबादीहरु नै लागि परेका छन् । भ्रष्ट र अपराधीहरु लोकतन्त्रलाई बदनाम गराएर आफू सेफलेण्डिङ्ग हुन खोजिरहेका छन् । अपराधीका नाईकेहरु सत्तामा रहेर जनताका काम गर्नुभन्दा देश लुटेर जनता लाई भिखारी बनाउन उद्ध्त बनिरहेका छन् । शुसासन देशबाट बसाइँ सरेर गएको दशकौ भैसक्यो । देश भ्रष्ट र अपराधीहरुको कब्जामा गैसक्यो । 

देशलाई भ्रष्ट र अपराधीको चंगुलबाट छुटाएर देशमा राजनीतिक स्थायित्व र द्रुततर बिकासका लागि डा. शेखर कोइरालाको नेतृत्वमा सरकार गठन गर्नु आजको अपरिहार्य आवश्यकता हो । यसका लागि कांग्रस सभापति शेरबहादुर देउवाले पनि बोल्ड निर्णय गर्न आवश्यक छ । नेपाली कांग्रेस बचाउने र जनतामा नेपाली कांग्रेस प्रतिको बितृष्णा फर्काउने योभन्दा उपयुक्त र भरपर्दो आधार नेपाली कांग्रेसमा अर्को कुनै बाटो पनि बाँकी रहेको देखिदैन ।

राजनीतिक दलका नेताहरु नै ठेकेदारी ब्यवसायका नाइके भएका छन् । स्थानीय निकाय जनताबाट कर असुलेर पार्टीका कार्यकर्ता पाल्न पैसा बाड्नमै ब्यस्त छन् । जनताले खाइनखाई तिरिदिएको करबाट बनेको यिनका बिकास बजेट केवल पार्टीका कार्यकर्तालाई पाल्न समेत धौधौ भैसक्यो । यस्तो अवस्थामा यिनिहरुलाई ताली पडकाउने हैन लाठी बर्साउने समय आइसक्यो ।

देश बनाउने संकल्प लिएका लाखौ नेपालीहरु अशल नेतृत्वको पर्खाइमा छन् । केहिथान भ्रष्ट र अपराधीलाई ब्यवस्थापन गर्न सक्ने नेतृत्व आइदेओस् भन्ने व्यग्र पर्खाइमा छन् । देशमा देखिएका भदौरे च्याउजस्ता नयाँ राजनीतिक दलहरुको केटाकेटीपनले देशलाई सार्थक निकास दिन सक्ने अवस्था पनि देखिदैन । केही राजनीतिज्ञहरु डा. शेखरमा डेसिङ पावर कम छ भनेर तर्क गर्ने गर्दछन् ।  अपराधीहरुको बोलाबाला भएको बर्तमान अवस्थामा डा. शेखर कोइराजस्ता इमानदार जनपृय नेताको बोली मधुर सुनिनु सामान्य कुरा हो । दानवहरुको राज भएको समयमा भगवानहरु समेत गुप्तबास बस्नुपरेको कथा हाम्रै धर्मग्रन्थले बताइरहदा बर्तमान नेपाली राजनीतिमा र जनताका पृय नेता डा. शेखर कोइरालामा यो कुरा झनै सार्थक बन्दै गैरहेको देखिन्छ ।

त्यसैले यो या त्यो को राजनीतिक आवरणमा भन्दा पनि देशमा एउटा अशल र साझा अभिभावकको खोजी गर्नु अहिलेको आवश्यकता रहेको छ । अराजक र उद्दण्डताका मुर्कुटाहरु सल्वलाउन थालेपछि यसको दीर्घकालीन निराकरणका लागि उपचारको ब्यवस्था मिलाउन आवश्यक भैसकेको छ । यसका लागि निस्वार्थ, जनताप्रति ईमानदार, कुशल संगठनकर्ता, देश बिकासको खाका बोकेको, जनताको सुखदुःख बुझेको, जनताका समस्या बुझ्न जनताकै घरआँगनमा पुनेको नेतृत्वको रुपमा डा. शेखर कोइरालालाई लिन थालिएको छ । जब डा. शेखरलाई नेतृत्वमा पुर्याउने वातावरण तैयार हुन्छ तब यस्ता ठुला स्वर र लामा हात गर्नेहरूको अधोगती आफै शुरुहुन्छ ।

नेपाली कांग्रेस विधि बिधान र अनुसासनको जगमा उभिएको पार्टी हो । बर्तमानका टाउकेहरुलाई नेतृत्वमा स्थापित गराउने अग्रजहरुलाई चटक्कै भुलेर आज यिनिहरुले जुन ताण्डव देखाइरहेका छन् त्यसको अन्त्य डा. शेखर कोइरालाको नेतृत्वमा सरकार गठनसँगै अन्त्य हुनेछ । बदनाम नेतृत्वलाई बिस्थापित गराउँदै बेदाग नेतृत्वलाई स्थापित गराउन अब पर्खने समय पनि रहेन ।

कांग्रेसको जगमा पद हत्याउने र माओबादीको खेतालाको रुपमा काम गर्ने नेताहरुलाई कांग्रेस पार्टीका तमाम कार्यकर्ताहरुले चिनिसकेका छन् । यी फोहोरका डंगुरहरुलाई कसरी ब्यवस्थापन गर्ने भन्ने कुरा पनि कांग्रेसका ईमानदार कार्यकर्ताले अठोट लिईसकेका छन् । अब यिनिहरु सुधार्न सकिने अवस्था भन्दा बाहिर गैसकेका छन् । अबको निकास भनेको बिकृत राजनीतिलाई बिस्थापित गरेर इमानदार राजनीतिको स्थापना गर्नु नै हो ।