माया प्रेमले पारेको फसाद ….मन मिल्दा लभ, फाटेपछि धोकेबाज..!

काठमाडौं । केही दिन घरको बिदापछि काठमाडौं फर्केको भोलिपल्ट मेरो मोबाइलमा एकजना साथीको फोन आयो । मैले कसको रैछ भनेर मोबाइल हेरे, चिनेजानेकै साथीको रैछ । काल्पनिक नाम सिमा अनि उठाएर बोले हेलो हजुर ! भन्नुस त ? उताबाट नि आवाज आयो । मलाई एकदम समस्या पर्रयाे, कृपया मलाई एकदुई सातालाई हजुरसँग बस्न दिनु न ?

मैले सबै कुरा सुने अनि बोले, मैले भर्खर मात्र रुम लिएको फेरि म एक्लै मात्र बस्ने भनेर लिएको अहिले मसँग गाउँबाट एकजना बहिनी पनि छिन् । हुन्छ, म घरबेटीलाई सोधेर खबर गर्छु ।  उनले हतार हतारै स्वरमा भनिन, अँ नाई के ! मलाई आज अहिले नै चाहिएको छ ? तपाई कहाँ हो म त्यहि आउछु बरु । उनको प्रश्नको जवाफ दिदै मैले भने – हुन्छ, आउनुस न गाह्रो छ भने मिलेर बसाैंला तर रुम एकदम सानो छ, अनि बेड नि सुत्ने पलङ पनि सानो छ । त्यतिमै कुरा सकियो उनीसँग टेलिफोनमा …..

मैले यति धेरै कुरा गरिरहँदा उनमा एकदम हतार थियो । उनी त आफ्नो साथीसँग लिभिङ टुगेदरमा केहीबर्षदेखि बस्दै आएकी थिइन् । के भएछ र ? रुम तत्काल खोजीरा’की छिन् ।

केही मिनेटमै फेरि उनै साथीको फोन आयो जतिबेला म अफिस जाने तयारीमा थिए, उनी फेरि मलाई अनुरोध गर्दै भनिन, मलाई कतै होस्टेल पाउँछ भने नि कुरा गरिदिनु म होस्टेल बस्छु ? मैले हुन्छ, म बुझ्न्छु भने । यतिकैमा दोस्रो पटक आएको फोनको संवाद सकियो । मैले होस्टेलमा बुझ्न अनामनगरमा रहेका केही होस्टेलमा फोन गरेर बुझे तर अहिले खाली नभएको जानकारी प्राप्त भयो । एउटामा चाहिँ दशैंपछि मात्र खाली हुने कुरा भयो ।

मैले यति धेरै कुरा गरिरहँदा उनमा एकदम हतार थियो । उनी त आफ्नो साथीसँग लिभिङ टुगेदरमा केहीबर्षदेखि बस्दै आएकी थिइन् । के भएछ र ? रुम तत्काल खोजीरा’की छिन् । मनमा यस्तै प्रश्न खेलाउदै अनलाइन न्यूज पोर्टलको अफिस नेपालबहस आइपुगे । मलाई त्यो दिन खासै काम गर्न मन नै लागेन । मनमा धेरै कुराहरु आउन थाल्यो । एक मनले भन्छ, उनलाई फोन गरौं, अर्को मनले भन्छ नगराैं, नराम्रो पो सोची भन्छिन् कि ? आ…जेसुकै होस् फोन गर्छु साथीले नै हो नि दुख पर्दा सम्झिने ।

उनीसँग दोस्रो टेलिफोन संवाद भएको करिब २०/२१ मिनेटपछि फेरि मैले फोन गरे । आउनु यतै कहाँ हुनुहुन्छ, सँगै बसौंला तर उनको आवाज त्यतिबेला अलि बेग्लै थियो । उनी भन्दै थिइन, मैलै यतै नयाँबानेश्वर तिर रुम पाए, हजुरलाई फोन गराैंला भनेर सोचीरा’को थिए, हजुरको फोन आईहाल्यो मिस ……

यो त एउटा उदाहरण मात्र हो, काठमाडौं मात्र होइन पछिल्लो समय पहिला एक अर्कालाई मन पराएर नजिक हुने, संगै बस्ने अनि खटपट हुँदा त्यहि विषय इस्यु बनाउने ..

यस्तै केही महिना अगाडि पनि एकजना अपरिचित महिलासँग भेट भा’को थियो उनलाई प्राय म अफिस आउदा जादाँ बाटोमा भेट्ने गर्थे उनी पूर्वी तराईकी हुन् । उनको समस्या पनि माया प्रेमकै छ, तर माथिकी पात्र सिमाको भन्दा उनको कथा अझै पिडादायक छ । उनले सायद म पत्रकार हो भन्ने थाहा पाएर होला एकदिन भेट्न बोलाइन । हाम्रो भेट्ने दिनको निधो भयोे शनिबार काठमाडौंको फनभ्यालीमा । भेटौँ, उनले हुन्छ भनिन् …

गतबर्ष दशैं नआउदै उनी काठमाडौंबाट घर जान्छु भनि पश्चिम नवलपरासीकी एकजना रेडियोमा काम गर्ने केटीसँग पोखरा गएको कुरा विशाल हिडेको ३ दिन पछि सुनिताले थाहा पाइन् । नत रुम भाडा तिरेको थियो नत केही खानेकुरा न आफुसँग पैसा उनी भन्छिन्, मेरो पेटको बच्चाका लागि भए नि पानी खाएर बाँचेको थिए बहिनी …

घटना यस्तो रहेछ………
करिब ३ बर्ष अघि पूर्वी नेपालकी काल्पनिक नाम सुनिताले फेसबुक चलाउदै गर्दा एकजना विशाल नाम गरेका केटासँग कुरा हुनपुग्यो, उनी सूदुरपश्चिमका हुन् । केन्द्रिय मिडियामा काम गर्ने उनी फेसबुकमै कुराकानी गर्दा गर्दै सुनितासँग नजिक हुन पुगे । उनीहरुबीच माया प्रेम हुन थाल्यो । एकबर्ष अघि गाउँकै सामान्य संघ संस्थामा काम गर्ने सुनिता विशालसँग नजिक हुन थालेपछि काठमाडौं आउन तयार भइन अनि गएको ०७४ साल बैशाख ३१ गते उनलाई लिन विशाल इलाम नै पुगे र सुनितालाई लिएर आए ।

काठमाडौंको बसाईको करिब एकबर्ष त हाँसीखुशी नै बिते तर पछि उनीहरुबीच खटपट सुरु हुन थाल्यो अनि यहि विवादले नराम्रो रुप लियो । विशालसँग सगै बस्दाँ सुनिताको २ पटकको गर्भ नै खेर गयो । पछि विशालको घरमा नि सबै कुरा थाहा भयो । विशालका घरकाले दुवै जनालाई बिहे गरेर बस भन्न थालेपछि विशालको आमा वुबासँग पनि कुरा मिल्दै गयो । फेरि सुनिता गर्भवती भइन । यसपटक उनको पेटमा करिब साढे ६ महिनाको बच्चा हुर्किदै थियो । विशाल मिडियाकर्मी भएर होला सधैं बिजी नै हुने गर्थे । सम्बन्ध बिग्रदै गएपछि विस्तारै उनले सुनितालाई हेरचाह माया सबै गर्न छोडे । अरु त परको कुरा होस्, उनी रुम आउन समेत छोडेछन् ।

गतबर्ष दशैं नआउदै उनी काठमाडौंबाट घर जान्छु भनि पश्चिम नवलपरासीकी एकजना रेडियोमा काम गर्ने केटीसँग पोखरा गएको कुरा विशाल हिडेको ३ दिन पछि सुनिताले थाहा पाइन् । नत रुम भाडा तिरेको थियो नत केही खानेकुरा न आफुसँग पैसा उनी भन्छिन्, मेरो पेटको बच्चाका लागि भए नि पानी खाएर बाँचेको थिए बहिनी …

यसरी कुरा गर्दा गर्दै सुनिता भक्कानिदै रुन थालिन, म केही बोलिन सुनी मात्र रहे अनि अन्तिममा भने त्यसपछि के भयो ? दिदी विशाल काठमाडौं आयो कि नाई ! फोन गर्यो कि गरेन ! विशालका घरकाले के भने ? उनी भुईतिर निहुरेर रुदै भनिन्, आयो ! काठमाडौं तर मेरो जीवनमा कहिल्यै नआउने गरी … अनि मैले सोधे किन दिदी ? यस्तो भन्नु भा’को ?

ऊ काठमाडौं दशैं र तिहार मनाएको आएको थियो । काठमाडौं आएपछि घरबेटीको भाडा नि दियो अनि मलाई म अब तसँग बस्न सक्दिन , आफ्नो बाटो लाग भन्यो अनि मैले मेरो बच्चा जन्मदै छ, यो अवस्थामा म कहाँ जाउ भनेर रोए कराए.. मलाई माया गरेर त म आको किन यस्तो गर्नु हुन्छ भने केही सुनेन पापीले ..

काठमाडौं नै फर्किएको दिन उ दिनभरजसो रुममा मसँग झगडा गरेर बस्यो । बेलुका म बाहिर जाँदैछु भनेर गयो फेरि राती ११ बजे आयो र मलाई भन्यो यो औषधि खा’ अनि बच्चा मारेर जाँ’ जानु छ जा’ ? मैले उसको अनुरोध नमानेपछि उसले मलाई बेस्सरी कुटेछ, त्यसपछि मलाई केही थाहा छैन बहिनी होसँ आउदा २ दिनपछि म हस्पिटलमा थिए । तर नत मेरो पेटमा बच्चा थियो न साथमा विशाल ? त्यहाँ लाग्ने सबै खर्च दिएर मबाट उ टाढिएछ ।

अनि विशालको घरमा थाहा दिनु भएन ?  विशालको घरमा सबै थाहा थियो हाम्रो बारेमा । बिशालका आमावुबा पनि यहि आएर बसेर जानु भाको थियो २ महिना जति । घरमा सबैसँग मेरो राम्रो नै थियो सम्बन्ध । सबैले विशाललाई तिमीहरु बिहे गर अब यसरी बस्दाँ हाम्रो समाजले नराम्रो ठान्छ भन्ने गर्थे ।  सबैको एउटै कुरा बिहे गर मात्र छ बिहे भन्ने कुरा कहाँ सजिलो छ र ? फेरि बिना पैसाको बिहे हुन्छ भन्दै विशालले सबैलाई टार्ने गथ्र्यो ।

राम्रो गर्ने कि नराम्रो भन्ने कुरा मस्तिष्कले निर्देशन गरिरहेको हुन्छ । मस्तिष्कमा अमृत भरिएको मानिसले राम्रो गर्छ, विष भरिएको मानिसले नराम्रो गर्छ । मानिसले आफ्नो सोच अनुसारको व्यवहार गरिरहेका हुन्छन् । सकारात्मक सोच भएकाहरूले अरूको राम्रो सोच्छ, नकारात्मक सोच भएकाले खराब सोच्छन् ।

मलाई यो हालतमा छोडेर विशाल गएपछि घरबाट नि अब हामी के गराैं नानी हामीले भनेको त्यसलाई सम्झाएको नै हो मान्दैन अब तिमी नी आफ्नो खुशी गर भने । हस्पिटलबाट फर्केपछि म मेरो आफन्त कहाँ गए केही महिना । धेरै गाह्रो भयो अनि बिस्तारै विस्तारै उठ्न बस्न सक्ने भए । पछि यताउता हिड्न सके र पुतलीसडकमा एउटा अफिसमा काम पाए । काम गर्दै जादाँ केही महिनापछि आफन्त पनि छोडेर रुम लिएर एक्लै बस्दै आएकी छु ,रुदै उनले भनिन ।

जीवनमा सबैभन्दा ठूलो काम आफूले आफैँलाई सम्हाल्ने हो । यदि कुनै मानिस विचलित भयो भने उसलाई अरूले जति सम्हाल्न खोजे पनि कोशिश सफल हुँदैन । मानिस स्वयंमा प्रकृति हो, प्रकृतिमा विष र अमृत दुवै छ । जडीबुटीका रूपमा जीवनबुटीहरू छन् र विषादीयुक्त झारपात पनि छन् । मानिसमा कसैको जीवन बचाउन सक्ने शक्ति छ, कसैलाई मानसिक रूपमा जिउँदै र भौतिक रूपमा मार्न सक्ने ताकत पनि छ ।

राम्रो गर्ने कि नराम्रो भन्ने कुरा मस्तिष्कले निर्देश गरिरहेको हुन्छ । मस्तिष्कमा अमृत भरिएको मानिसले राम्रो गर्छ, विष भरिएको मानिसले नराम्रो गर्छ । मानिसले आफ्नो सोच अनुसारको व्यवहार गरिरहेका हुन्छन् । सकारात्मक सोच भएकाहरूले अरूको राम्रो सोच्छ, नकारात्मक सोच भएकाले खराब सोच्छन् ।

एक्काइसौँ शताब्दीको यात्रामा माया प्रेममा सबैभन्दा नजिकको सम्बन्ध भनेकै विश्वास हो । सम्बन्ध राम्रो बनाउन प्रेमील जोडीले एक अर्काप्रति कस्तो व्यवहार गर्ने, सम्बन्ध कस्तो खालको बनाउने साथै परिवारको बीचमा आफ्नो सम्बन्ध सन्तुलन कसरी राख्ने भन्ने बारे सोच्नु पर्ने आवश्यक देखिन्छ ? त्यसैले जीवनमा धेरै सम्बन्धहरु हुन जरुरी छैन तर सम्बन्धमा जीवन हुन जरुरी छ ।