बनमारा झै फैलिएको राजनैतिक अराजकता
![नेपालबहस संवाददाता](
https://nepalbahas.prixacdn.net/media/albums/NB_T3X4AROp05.jpeg
)
नेपालबहस संवाददाता
चैत ८, २०७७ आइतबार २३:२:४५
![](https://nepalbahas.prixacdn.net/media/albums/kp-oli-banmara_jvrDbhnb5q.jpg)
जंगलमा बनमारा रोप्नै पर्दैन । नरोपिकनै कोशौंपरसम्म फैलन सक्छ बनमारा । जतिसुकै बनमारा मास्ने अभियान चलाए पनि त्यसको निर्मूलिकरण गर्न सकिदैन । फेरि पनि पलाउछ, त्यस्तै हो ओलीवादको एकात्मक अधिनायकवाद जसलाई सामान्य औषधि या उपकरणले निर्मुल गर्न सकिदैन ।
झांगिई सकेको अराजकतावाद र पेलाहा प्रबृत्तिलाई निर्मूल गर्न र त्यसको बनमाराको स्थानान्तरण गर्दै गुलाफ फुलाउन अत्यन्तै मेहनत र संघर्ष गर्नुपर्ने देखिन्छ । त्यसका साथै त्यसलाई निर्मूल गर्न अत्यन्तै ठूलो आँट र साहसको आवश्यकता पर्छ । जव बनमाराको निर्मूलिकरण गरिन्छ तब त्यहाँ अनेकौं प्रकारका बनस्पतिहरुको उपस्थितिले स्थान पाउन सक्छ ।
जुनसुकै मुलुकमा पनि तानाशाहहरु जन्माउने अरु कोहि होईनन् स्वयं नागरिकहरु नै हुन । कुनै समयमा तानाशाह भएको व्यक्ति पनि सन्त र साधु हुन सक्छ त्यस्तै कुनै समयमा साधु र शन्त देखिने व्यक्ति पनि कालान्तरमा कुख्यात तानाशाह हुनसक्छ ।
उसलाई तानाशाह बनाउने भनेकै उसको वरिपरिको वातावरण, रहनशहन र शुभचिन्तकहरुको अन्धोभक्त समर्थन हुनसक्छ । अहिले ओलीमा जुन प्रकारको राजनैतिक अराजकता र राजनैतिक विच्छृङ्गखलता देखिएको छ, त्यसको भागेदार हामी सम्पूर्ण नेपाली जनता नै हुनुपर्दछ । जनताको मौनतालाई नै उपयोग गर्दै वर्तमान प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीमा आफ्नो हठबादिताको चरम उत्सर्गमा पुर्याएको देखिन्छ ।
देश विकासका लागि सर्वप्रथमतः नीति असल हुनुपर्छ । अनी नीति बनाउने नेतृत्व असल हुनुपर्छ । तर अहिले नागरिकमा मात्र हैन नेता र नेतृत्व तहमा समेत नैतिकताको अभाव खड्किरहेको देखिन्छ । मुलुक समृद्ध बन्नका लागि वा भनौं मुलुक समृद्ध बनाउनकै लागि बनाईएको हुन्छ सामाजिक मुल्य र मान्यताहरु । जसलाई राज्य सरकारले आफ्नो विधान या संविधानमा लिखित रुपमा सामेल गराउदै कानूनको रुपमा प्रयोग गरिरहेको हुन्छ ।
जसलाई जनताले अक्षरस पालना गरिरहेका हुन्छन् भने नेतृत्व तहले त्यसलाई सधैं उपहास मात्रै गरिरहेको पाईन्छ । जसले गर्दा मुलुकमा चोरकै ठूलो स्वर हुने गरेको उदाहरणहरु यत्रतत्र देखिरहिएका हुन्छन् । विधि, विधान, संविधान, ऐन, कानून त्यसका लागि बनाईएको हुन्छ जसको एउटै मात्र उद्देश्य हुन्छ मुलुकमा अमनचयन कायम गराउँदै मुलुकलाई सबकासको बाटोमा तिब्रताका साथ अगाडि बढाउनु । तर यि सबै प्रकारका नीतिहरुलाई समायोजन गर्दै जनताद्धारा जनताका प्रतिनिधिहरु मार्फत त्यसलाई कार्यान्वयनमा ल्याउन अधिकार प्रत्यायोजन गरिएको हुन्छ ।
जब राजनीति नै धमिलो पानी बनाएर माछा मार्ने प्रयासका लागि गरिन्छ त्यहाँ विभिन्न प्रकारका समस्याहरु आउने गर्दछन् । जनतामा सरकारप्रतिको विश्वासमा कमी आउनु भनेकै राजनीतिक असक्षमताको पराकाष्ट हो भनेर बुझ्न सकिन्छ । सरकार जतिसुकै शक्तिशाली किन नहोस् त्यसमा आम नागरिकको स्वार्थ गाँसिएको छैन र केहि आसेपासेहरुको बोलाबालमा सरकार हिँडिरहेको छ भने त्यसले किमार्थ नागरिकको समर्थन पाउन सक्दैन ।
सधैं विरोधका मात्र स्वरहरु बजारमा सुनिनु पनि सरकारको असफलताको मापन गर्ने एउटा कसौटी हुनसक्छ । यस्तो कुरामा सरकार सञ्चालन गर्ने व्यक्ति, दल र सिंगो सरकारले अत्यन्तै सुझबुझका साथ यसलाई अध्ययन गर्ने, विश्लेषण गर्ने, र विश्वास योग्य कामहरु गर्दै त्यसलाई निर्मूलिकरण गर्ने तर्फ अघि बढन सक्नु पर्छ ।
विगतमा देखिएको राष्ट्र प्रेम र नागरिकप्रतिको उत्तरदायित्व भन्दा वर्तमान प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीमा अहिले अत्यन्तै ठूलो दम्भ र घमण्ड पलाएको देखिन्छ । राजनीति गर्ने व्यक्ति त अत्यन्तै शरल र नम्र हुनुपर्ने हो तर ओलीमा त्यस्तो कुनै भाव झल्किएको देखिदैन ।
उनमा भएको या गुम्सिएर रहेको हेपाहा प्रबृत्तिले उच्च विन्दू प्राप्त गरिसकेको अवस्था देखिदैछ । राजनीतिमा प्रतिपक्षसँग पो मुकाविला गरिन्छ त्यो पनि राजनैतिक विचार र कार्यक्रमहरुका साथमा तर अहिले नेकपा एमाले भित्र आफै भित्रका नेताहरु, आफ्नो विचारमा सहमत हुन नसकेका व्यक्तिहरुलाई सिध्याउने खेल मात्रै भैरहेको देखिन्छ । एउटा असल, योग्य र दूरदर्शी नेताले कहिल्यै पनि आखाँ अगाडिको खानेकुरा मात्र नहेर्नु पर्ने हो तर वर्तमानको नेकपा एमालेमा थालमा पस्किएको खाना कस्ले उछिनेर खाने भन्ने मात्रै होडबाजी चलेको देखिन्छ ।
नेपालको राजनीतिक आकाशमा देखिएका थुप्रै त्याग र निष्ठाका राजनीतिज्ञहरुको जिवनी पढेर बसेका लाखौं नेपालीहरु बर्तमानका प्रधानमन्त्रीको पद लोलुपताको यो नाङ्गो नाँचलाई पनि हेरिरहेका छन् । व्यक्ति सधैं एउटै कुर्सीमा विराजमान भैरहन सक्दैन तर आफु दुई तिहाई बहुमतबाट अल्पमतमा आईपुग्दा समेत नघटेको दम्भ, घमण्ड र राजनैतिक अराजकताको यो हदसम्मको चर्तिकाला देखेर भने अब आम नेपालीलाई कुरीकुरी लाग्न थालिसकेको छ ।
जनताको विश्वासमा खेलवाड गर्ने बहुरुपी नेतृत्वलाई जनताले कहिल्यै माफी दिन सक्दैनन् । जनता देशको प्रधानमन्त्री, मन्त्रि तथा उच्च पदस्थ अधिकारीहरुबाट कहिले के, कस्ता विचारहरु, विकासका योजनाहरु र राहतका कार्यक्रमहरु आउँछन् भनेर रेडियो, टि. भि. मा आँखा र कान लगाएर बसेका हुन्छन् । हाम्रा नेताहरु भने ठाउँ कुठाउँ बोल्न हुने नहुने, सुन्न सकिने, नसकिने शब्दबाँणका तिर मात्रै बर्साउछन् । एकले अर्कालाई गाली गर्ने प्रतिस्पर्धामा भाग लिन निस्कएका पात्र जस्ता मात्रै भएको नेतृत्वबाट अब नागरिकले कस्तो संस्कार र देश विकासको अपेक्षा राख्नु ?
जनताको अभिमत अनुसार वर्तमान राजनैतिक दलहरुले काम गर्न नसकेको कुरामा अब दुई मत रहेन । सत्तापक्ष र प्रतिपक्षमा कुनै तात्विक फरक पनि देखिदैन । देशको चौकिदारी गर्न भनेर पठाएका जनताका प्रतिनिधिहरु नै मिलिभगतमा देश लुटन अग्रसर भएपछि अब जनताले कस्को आशा गर्ने ? कस्तो भरोशा राख्ने ? देशमा बर्षौदेखि चरम भ्रष्टाचार बढीरहेको कुराहरु देशि विदेशी प्रतिबेदनहरुले सार्वजनिक गरिरहेका छन् ।
हप्तैपिच्छे बढने पेट्रोलियम पदार्थको मुल्यबृद्धिका विषयमा स्वयं सरकार आफै मौनता साँधिरहेको छ । जनता वर्तमान सरकारप्रति कुनै आशा र भरोषा गर्न छोडिसकेका छन् । सँगै मिलेर बसेका सहोदर भाइहरुले घरको भित्ता फोरेर अन्यत्रै बसाई सरिसकेका छन् । देशले अहिले राजनैतिक निकास मागिरहेको छ । संसद कुनै अमुक व्यक्तिको स्वार्थ शिद्धीका लागि बन्धक बनिरहेको छ । विधेयक अधिबेशनको नामले चिनिने संसदको हिउँदे अधिबेशन अहिले विधेयक विनाको अवस्थामा गुज्रिरहेको छ । जनताबाट निर्वाचित भएर गएका जनताका प्रतिनिधिहरु कहिल्यै पनि जनताको चासो र गुनासोका विषयमा चिन्तित भएको पाईदैन ।
मुलुकले पटक पटक राजनैतिक परिवर्तनको आन्दोलन थेग्न सक्दैन । लोकतन्त्रको दुहाई दिएर जनताको विश्वासमा खेलवाड गर्ने बहुरुपी नेतृत्वलाई जनताले कहिल्यै माफी दिन सक्दैनन् । जनता देशको प्रधानमन्त्री, मन्त्रि तथा उच्च पदस्थ अधिकारीहरुबाट कहिले के, कस्ता विचारहरु, विकासका योजनाहरु र राहतका कार्यक्रमहरु आउँछन् भनेर रेडियो, टि. भि. मा आँखा र कान लगाएर बसेका हुन्छन् । हाम्रा नेताहरु भने ठाउँ कुठाउँ बोल्न हुने नहुने, सुन्न सकिने, नसकिने शब्दबाँणका तिर मात्रै बर्साउछन् । एकले अर्कालाई गाली गर्ने प्रतिस्पर्धामा भाग लिन निस्कएका पात्र जस्ता मात्रै भएको नेतृत्वबाट अब नागरिकले कस्तो संस्कार र देश विकासको अपेक्षा राख्नु ? जनताका समस्याहरुका चाँङ्गहरुलाई एकातिर पन्छ्याएर नितान्त कुर्सी प्राप्तिको खेलमा अल्झिएको बर्तमान नेपालको राजनीतिले कहिले दिर्घकालिन समाधानको बाटो समाउने हो ? त्यो भने हेर्न बाँकी नै छ ।
नेपालबहस संवाददाता
नेपालबहस डटकमको अंग्रेजी संस्करणका साथै अनलाइन टिभी पनि सञ्चालित छ । फेसबुक र ट्वीटरमार्फत पनि हामीसँग जोडिन सकिनेछ । नेपालबहसमा प्रकाशित कुनै सामग्रीबारे कुनै गुनासो, सूचना तथा सुझाव भए हामीलाई [email protected] मा पठाउनु होला । धन्यवाद ।
लेखकबाट थपराज्य संयन्त्रको केन्द्रमै भ्रष्टाचारः कस्तो सरकार, कस्ता दलहरू ?
असार ११, २०८१ मंगलबार
दाहालको दिनगन्ती सुरुः ‘जादुई नम्बर’मा छैन अब कुनै दम
असार ११, २०८१ मंगलबार
विद्यार्थीले कक्षा दशपछि के पढ्ने ?
असार ११, २०८१ मंगलबार
टेलिकमको बिलिङ प्रणालीमा अर्ब बढी हिनामिना आरोपमा मुद्दा चलाउने अख्तियारको तयारी
असार ११, २०८१ मंगलबार
विदेशबाट आएका कामतको होटलमा शङ्कास्पद मृत्यु, साथमा आएकी परस्त्री फरार
असार ११, २०८१ मंगलबार
मुख्यसचिवका दाबेदार गृहसचिव अर्याल ढुक्कै विदेश भ्रमणमा
असार ११, २०८१ मंगलबार
कास्कीमा पहिरोमा परेर दुई बालबालिकाको मृत्यु, एक घाइते
असार १२, २०८१ बुधबार
केन्यामा कर बढाएको विरोधमा संसद भवनमा तोडफोड र आगजानी
असार १२, २०८१ बुधबार
युरोकप : नेदरल्याण्डसलाई हराउँदै अस्ट्रिया नक आउट चरणमा
असार १२, २०८१ बुधबार
लमजुङमा पहिरोले ३ घर पुरिँदा ४ जना बेपत्ता
असार १२, २०८१ बुधबार
डेढ दशकपछि म्याग्दीको बेनी–भकिम्ली सडक स्तरोन्नति
असार १२, २०८१ बुधबार
युरोकप: समुह 'सी' बाट इङल्याण्ड, डेनमार्क र स्लोभेनिया नकआउट चरणमा
असार १२, २०८१ बुधबार